Seni telefonundan kıskanıyorum
Kıskanmamak elde değil ki
Kıskanıyorum
Şizofrenik diyeceksin kafayı üşütmüşsün diyeceksin belki de
Onca erkek varken metal parçası bir şeyden kıskanmak saçma diyeceksin
ama elimde değil kıskanıyorum….

Aramıza giren o kurnaz telefondan nefret ediyorum
O küstah telefondan
İçimde ‘aşağılık’ kompleksi oluşmayacağını bilseydim
bozardım kırardım onu
kaza süsü verir
muaf tutulurdum
yahut nefsi müdafaadan yırtardım
hüküm giymezdim
tahrik etmişti beni çünkü
sen de bir şey demezdin
kimsecikler yadırgamazdı
çocukça bir eylem
olurdu zaten

Ağza alınmadık sözler söylerdim de ona;kalpsiz işte
Mesele de bu ya;seni kalpsiz bir şeyden kıskanıyorum

Uykusuz kaldım kaç gece
Seni o telefonla düşünmek gözlerimdeki uyku zaafını aldı
Akşamlar yoldaşım,uyumayan şeyler yoldaşım

Telefonun 7 gün 24 saat senin yanında
Kaç saat o pamuk ellerinde sefa sürüyor,kaç saat bırakmıyorsun elinden
‘Sen’in ülkesinde paşalar gibi
kaç defa bakıyorsun onun yüzüne
kaç vakit cebinde taşıyorsun
yemekte,okulda,gezerken hep yanında
senin;parfümlere inat tüm doğallığıyla kokan teninin kokusunu o içine çekiyor!

Sen de
duygularını düşüncelerini ona döküyorsun
aşk şarkılarını ondan dinliyorsun
en sevdiğinin,annenin,arkadaşlarının sesini o telefon parçasından duyuyorsun
telefonunun sağ alt köşesinde ‘yaşamının yaşayan ‘ insanları var…ben de varım
hatta bu yüzden değeri kat kat artıyor
o senin vazgeçilmezin
benden önce de vardı
muhtemelen 12’li yaşlarda…
değerli
o yere düştüğünde yahut en ufak çizikte eline alıyor
sevgi gösteriyorsun
üzülüyorsun,ağlıyorsun,moralin seninle zıtlaşıyor
düzelmediğinde tamire götürüyorsun
ilginin sultanı o şımarık telefon
seviniyorsun,gülüyorsun
uykusundan yeni uyanmış birinin ruh haliyle
dışarılara bakıyorsun
o düzeldiğinde
yatarken yastığının altında,kalktığında ellerinde
yani o her daim yanında
o pişkin telefonun tuşları senin narin parmaklarında gülümsüyor…
……..
anladın mı kıskanmalarımı
yerli yersiz yakınmalarımı
uykusuz kalışlarımı
ağrıyan abes düşüncelere dalışlarımı?...

beni her şeyden değerli görüyorsun,çok seviyorsun
ama en yakınında ben değil o…
ne geceyle gündüz ne de gülüşle ağlayış
bu kadar tezat,böyle çelişkili

seni telefonundan kıskanıyorum
evham belki ama ne yaparsın kanıyorum
akıl kaçkını diyecekler
umrumda değil söylenecekler
ben aşkının şaşkını olmuşum

düşünceler denizinde böyle şizofrenik bir sancının kıskacındayım
fuzuli düşüncelerin kol gezdiği dağ yamacındayım
elimde değil….
Kıskanıyorum

İskender Ulus





*Kendimi geliştirip özgün bir çizgide ilerlemeyi hedefliyorum;bu şiirimde bu anlayışımın somut bir örneği.İskender Ulus benim kendi mahlasımdır.İlk söz yazanın;son söz okurun!...Yorumlarınızı bekliyorum.