Annelerin kýymetini anlatan “Cennet analarýn ayaðý altýndadýr” hadisimizi maalesef bazý anneler yanlýþ davranýþlarý ile ayaklar altýna alýyor. Yazýlý ve görsel medyadan “Böyle ana da olur mu hiç?” dedirten öyle haberler iþitiyor ve görüyoruz ki bunu ne dinimiz, ne midemiz ne de beynimiz kaldýrýyor. Aklýmýz ve mantýðýmýza da kesinlikle uymuyor.

Keþke; vicdan, merhamet ve sevgi noksanlýðý olan insanlar hiç bir zaman anne veya baba olamasalar. Hatta “annelik” unvaný, kiþilere ehliyet gibi bir belge karþýlýðý verilse. Küçücük yavrularýn gördüðü eziyetler, iþkenceler, ölümler ve acýlarý görünce böyle bir düþünce geçti zihnimden.

Çocuklar, o kadar masum ve ayný zamanda bir melek kadar saf ve temizler ki. Kimsenin; onlarý kirletmeye, küçücük yüreklerine acýyý yaþatmasýna, omuzlarýna aðýr yük bindirmesine, gözlerinden yaþ akýtmasýna hakký yok.
Hangi gerekçe; bir annenin doðurduðu bebeði çöpe atmasýný veya cami avlusuna býrakmasýný haklý çýkarýr. Ya da yaramazlýk yaptý diye “anasýdýr döver de sever de” diye tepki göstermemizi normal kýlar. Böyle bir þey kesinlikle olmaz, olamaz.

Toplum olarak böyle anneleri hepimiz kýnýyoruz. Bizler Anadolu kadýnlarýyýz. Evladýmýz için canýmýzý veririz. Onlar için gerekirse aç kalýrýz ama evlatlarýmýzý doyurur, okutur, namusumuz için yaþarýz. Eminim sizler de benim gibi düþünüyorsunuz. Çocuðuna þiddet uygulayan annelerin kesinlikle psikolojik bir yardým almalarý gerekiyor. Çünkü hakiki bir anne, doðurduðu çocuðunu öperken bile incitmekten korkar ve koklayarak sever. Böyle bir davranýþ asla sergilemez.

Bilinçli bir anne olmanýn yolu hassas ve titiz bir süreçten geçer. Bir bebek dünyaya getirmek isteyen kiþi, sorunsuz bir gebelik yaþamak ve saðlýklý bir bebek dünyaya getirmek için mutlaka uzman bir doktora giderek saðlýk kontrolünden geçmeli. Dokuz aylýk hamilelik süresi boyunca beslenmesine, hareketlerine daha bir özen göstermeli. Hatta sigara baðýmlýlýðý varsa gebelik testinde olumlu sonuç almayý müteakip bir daha içmemek üzere býrakmalýdýr. Bebeðine nikotin vermeye hiçbir annenin hakký yoktur.

Bir anne; çocuðunun beslenmesi, eðitimi, arkadaþ çevresi ve geleceðini düþünmek zorundadýr. Ülkemizi; gelecekte ruh ve beden saðlýklarý yerinde olarak büyümüþ, meslek sahibi olmuþ çocuklara emanet edeceðiz. O yüzden hepimiz duyarlý olmalýyýz.

Dünyanýn neresinde olursa olsunlar hiç bir çocuk, þiddet ve tacize uðramasýn, kanlý savaþlara tanýk olmasýn, gözlerinin içi gülsün. Sevgi ve güvenle büyüyen çocuk, korku, nefret ve kini tanýmaz. Suç iþlemez.

Bizler iyi bir anne olabiliriz. Çocuklarýmýz bundan dolayý çok mutlu olabilirler. Fakat biz huzur içindeyken hiç unutmamalýyýz ki bir yerlerde çocuklar aðlýyor, dövülüyor ya da acýmasýzca öldürülüyor. Peki bizler bu duruma seyirci mi kalacaðýz! Kesinlikle hayýr. Birey olarak sorumluluklarýmýzý yerine getirmeliyiz. Eðer çevremizde bu tür þiddete maruz kalan çocuklar varsa mutlaka ama mutlaka ilgili mercilere durumu bildirmeliyiz. Çünkü; göz yummak, suçu paylaþmaktýr.

Aysel AKSÜMER