bu gri duman / hüznün katili ağlayış
dil ucunda lekeli bakir gülüş
gamzeme çökmüş yorgun tebessüm
bir tren bacası gibi tüten efkarım
sanma ki çiğerlerimin bayramına işarettir
kendimle olan kavgamın
katlime ferman çeken iğreti bir hayatın prangalarıdır
tütün kokan dudaklarımdan özgürlüğe dönen bu halkalar
................................................................................
................................................................................
................................................................................
işte eşiğindeyim
bir sana eğiliyor başım
bir senin önünde yere değiyor dizlerim
ya içeri al..
ya da bu sefer sen terk et beni!
]
