Yüksek sevgi zirvelerinde, erozyon hep sızıyla başlar, derin bir ah gibi düşer rüyalara. Sonra ne olduğunu anlamazsın bile. Yavaş yavaş alışırsın her şeye.
Ve bir gün tutunacak dal aradığında etrafında, anlarsın...
Erozyonun bütün topraklarını alıp götürdüğünü, bir çınarın bile kalmadığını yamaçlarında.
O gün zirvelerde zannettiğin sevgi artık ayaklar altındadır. Dünyanın en çukur yeri gibi çukur bir aşktır elinde kalan.
Bir gün anlarsın...
