Kendi yaşamının sahibi olamıyorsan birisi elbet sahiplenir ve sana tüketilmesi gereken dakikalar bırakır. Acizliğini görmezden gelmek kör olduğunun değil görmeyi kaldıramayacağını düşünmenin sebebi olsa gerek. İtiraf edemediğin kendine yalnız olduğunu hissetmekten korkmandır. Doğru olanı bilsen bile söylemekten korkarsın yada yapmaktan. Hep bir öncü arayışındasındır.
Kendi ayak izlerine sahip olmak yerine takip etmeyi ve en az oranda risk almayı seversin. Emirlere uyarsın, kendine ait olmayan kurallarla yaşarsın ve bence bunları yapmanın nedeni kolaycılığındır. Zorlanmayı sevmiyorsun üretmek işkence gibi yada daha derinde başka bir duygu güvensizlik mesela kendine, herkese karşı. Olduğunu göstermekten, istediğini denemekten çekiniyorsun başarısızlık yada takdir görememe ihtimalinden korkuyorsun; ama bilsen aslında hiç önemli değil zevk alıyorsan, huzur duyuyorsan hiçbirşey olmasan dahi mutluysan doğruyu yapıyorsun demektir işte bundan hiç şüphe duymam.
Kıstasların olmasın, hayatı sınıflandırmaya çalışma. Merdivenlere aldanma yukarı çıkıyomuş gibi görünmeleri düşüşün daha etkili olsun diyedir. Yanlış yolda olduğunu söyleyenler yanlış yoldadır inanma, herşeyden önce kendini anla kimse seni anlamasada anlatmak için çok uğraşma.
Elbet herkes anladığında bir gün kendini herkes anlayacaktır zaten birbirini.
