Dalgaların sesini beklerken
deniz'in çekildiğini görmek
ne acı
Çöle dönüşüyor gittikçe
-Oysa kıyıya vuran her dalga başka güzeldir-
sana ulaşmak
batık bir gemiden kıyıya doğru yüzmekten de zor
ve o gemide bir yolcuyum
o uçsuz / sonsuz
karanlığım tehlike saçıyor
serseri bir bilmezim
tuzaklar kuruyorum her gün
unuttuğumsa sadece kendim
arsızlığıma şaşıyorum
uzak ihtimalsin
seni göremeyeceğim
sesinin titremesinden anlıyorum
uzak ihtimalsin
kayıp düşüyorum
ineceğim bir liman yok
denizde değil
olmadığın her yerde
boğuluyorum
Kalbim katlanma artık
Katlanma diyor “Ahmet Telli”
Sen de katlanma
bir uçurum bul
Parçalat kendini…
Deniz de değil
olmadığın her yerde
boğuluyorum
gel desem çok geç
kal desem erken
sessizlik
kahreden bu sessizlik
o uçsuz ve sonsuz
gökyüzüne asıldı şimdi
seyir defterine öyle yazılıyor
ihtimal bile değilsin artık
Sen uzaksın… ben yalnızım
aşk öldü
yasını tutmaksa bana kaldı.
İstanbul / 2006
