bir sonbahar akşamı idi.
Hani o İstanbul'un güneş batarken ki ıssız ve yalnız hali var ya; onu paylaştık geçen gün. Paylaştık ki artık yalnız kalmayalım, dertleştik kiİstanbul'la dost olalım. Ama korktuk, ya dedik kaybedesek herşeyimizi? İstanbul dedi: Kızkule'mi Galata'mı ya kaybedersem?
Dedim ki: ya gidersen?
İstanbul hırçınlaştı o an,sanki güneşe inat dalgalandı sanki bana inat ağladı , ıslandım. yıldızlar mehtaba inat aydınlattı o mavi suları; mehtap görünmedi.
hayat 'biz'e inat ayırdı beni senden; sen unuttun beni
