Durulmuyor beynimin kıvrımları
İçimi gıdıklarken sözlerin, ürküyorlar kulaklarımdan geçerken
Susuyorum, sustukça sana anlatacaklarım büyüyecektir biliyorum
Sen, kırılmış tahta parçasında öylece dolanırken,
ayağına batan kıymıklar beynimi yaralıyor
Kanımın her damlasını feda edebildiğim sen ve
aromaterapi yapan boynunun kokusunu hissettikçe
Bir evin bir odasında kendinden geçmiş bir ben buluyorum
Enjekte edilen uyuşturucunun maskelerimde oluşturduğu mutluluk tablosu senin eserin, korkmuyorum
Ve..
Yıktık, parçaladık duvarları
Yokettik fırçaları tuvalimizden
Karşı koyamadım isyanlarına
En çok kokunu bir başkasında aramaktan yoruldum
Basmakalıp mutlulukların resmedilişine içerledim
Sen gelmedin
Odanın içinde paramparça olmuş bir kalp buldum çöpe atmaya kıyamadığım
Televizyondaki savaşlara üzülemedim
Senin için verdiğim savaşların yenilgisine üzülmekten
Gökdelenleri düşündüm
Uçurumdan kendini bırakmanın
ne kadar güzel bir şey olabileceğini
ve orada da yanımda bittin
Yapamadım
Geri dönüp çilekli dondurmamla, manzarayla karşı karşıya kaldım
1 damla akmadı gözümden, akamadı
İçimdeki seni inatla bağladım kendime
Yapıştırdım
Sökülemez hale getirdim
Öptüm..
Kokladım..
Hiç durmadan kokladım seni..
Hiç durmadan yokluğunun kokusunu kokladım..
Elimde avucumda koca bir hiçle
Koca bir yalanla..
