ilham perilerim ve ellerim yorgun
düşüncenin düşünde akışkan ve koyu
bir kan pıhtısı kadar sıcak
ıssız bir sokak lambası kadar soğuk ruhum
gecesiz iklimlerin umarsız çöllerinde
ya da yağmur ormanlarının ılık baharlarının ıslağında kim bilir
akşam ayazında bir vapur yolculuğu kadar sıradan
kanser cümleleri kadar olağandışı işte
aldanmış mürekkebin çalakalem çabası gibi
düşesi geliyor satırların kağıda
her şeyin özeti gibi yazmak
ak kağıdı kirletmekten utanmayacak kadar arsız
buna mecbur olmak kadar bağımlı
belki de yalnız budur
hayat komedisının ortasında şair olmanın dramı
