anason kokarsa oda şayet mahal yoktur telaşa
veririz ruhun tenha ikliminde aldığımız ama veremediğimiz nefesi
ve beyazlık
ve beyaz
ve bembeyaz
dolduğunda kadehe
kaldıramaz o derin öfekenin sisini
ses verdiği o an alçakça isyanın kaderi
herşey susar
bir tek tütün anlar o an rakıyı,yalnızlığın kıymetini
ruhun duvarına vurduğunda bu aks
düştüğünde hayatın süsü
başladığında çilesi
bir gün gelecek
ve o gün tek tek duyacağım her sesi
ve ağır çekim bir filmin son sahnesi gibi
her şey bana tek elden ve tek tek veda edecek
bir heyt çeker gibi aniden ölesim gelecek
çektiğin ne varsa elimden ey kadeh
işte o gün
fondip gibi bitecek
