Ölüm döşeğinde bir adamın sol yanını devamlı acıtan bir vicdan azabı gibi duran sensizliğin ani yortusunu daha dünkü toylara resmettirişinin anlaşılmaz zamanlarında şimdi gidişin..
bozkır sertliği gözlerinin iniltisi gömülüyor içime kolpa maviliklerin vardiyasında
anasını avradını geberttiğim izbe bakışlı herif!
deşilmiş karnımı getirdim sana
bilmediğin bir coğrafyada çözümsüzlükler doğuracağım
yaşamın eceli tehdit ettiği vakit aralarında
ve anam avradım olsun
birgün yalnızlıkların en çoğul halini sana yedireceğim ]
