Ümitsiz bir sahrada tevekkülle yeşert
Sevda çiçeklerini
Sabır kılıcını çek şükür kınından
Kes isyan devinin başıni
Ne gözyaşi dökersin
Dikkat et süsü bozulur bu dünyanın
Asıl o zaman ağlarsın
Gel gidelim
Gönüllere yağ bağlamış bu dünya
Bir gün gelir o yağ erir
Ne sevdamız kalır
Ne ümitlerimiz
Ne heveslerimiz
Kurulur mizan terazisi
Çeker gönüller sonsuz çileyi
