Soğuk bir İstanbul akşamı, üşüyorum
Boş caddelerde tek başıma yürüyorum
Her zamanki gibi bir tek sen varsın aklımda
Yağmur yağacakmış
Yağsın, hiç umurumda değil
Yıllardır ben söndüremedim
Yağmur mu söndürecek
Yüreğimde yanan bu ateşi.
Kendime bile söyleyemediğim bu aşk
Bulutların gözyaşlarında mı boğulacak?
İstanbul soğuk bugün, üşüyorum
Bak artık yalnız da değilim,
Bulut da geldi yanıma
Ama bulut da hüzünlü bu akşam
Oda ağlıyor benim gibi
Niye ağlıyorsun dedim buluta?
Dedi ki: Güneşten ayrıldım.
“Sabah kavuşacaksın ama” dedim.
Bana “ondan değil bir gün,
Bir dakika bile ayrılamıyorum.” dedi.
İşte o zaman anladım
Neden gecelerin bu kadar soğuk
Karanlık ve hoyrat olduğunu.
İstanbul’a yağmur yağıyor bugün, üşüyorum
Bulutlar da gitti, yalnızım yine
Elim de olsa hemen giderim ama
Sana bu kadar yakınken
Sana bu kadar muhtaçken
Seni böyle çok severken
Söyle nasıl giderim ben bu şehirden.
Söyle nasıl vazgeçerim
Bulutlardan, denizlerden, gecelerden
Söyle nasıl vazgeçerim
Tek arkadaşım gitarımdan
Söyle nasıl vazgeçerim
Seni tanıdığım bu tahta sıralardan
Senin var olduğun bu şehirden
Söyle nasıl vazgeçerim
Gözlerinden, saçlarından, kokundan
Söyle nasıl vazgeçerim Ben senden, sana olan sevgimden.
Söyle. Nasıl…
İstanbul soğuk bugün,
Artık kar yağıyor
Her yer buz tuttu
Ama bu bile
Söndüremedi
kalbimde alevlenen bu ateşi
İstanbul soğuk bugün
Her yer bembeyaz
Güzelliğin kadar saf ve temiz
Ve senin kadar masum bugün İstanbul
İstanbul soğuk bugün
Kar hala yağıyor
Ve ben,
Bu sokak lambasının altında
Avucumda eriyip giden
Kar taneciklerine bakarak
Kendi yok oluşumu bekliyorum
Bu soğuk İstanbul akşamında
