Hep gülümseyen
Aydınlık yüzüme
Çökse dekara bulutları kederin
Ara sıra
Bir an olsun
Uzatmadım boynumu
Tutsaklığın küf tutmuş duvarına
Kimi akşam oldu
Yırttı geldi tel örgüyü
Acısı sensizliğin
Tutsağı oldum günler boyu
Beni senden ayıran
Dilsiz bir çaresizliğin
Güneşi günlerce yasak ettiler
Kör karanlıklarda kaldım
Ezildim dövüldüm hırpalandım
Ama bir an
İnan bir an
Kesmedim umudumu
Ne senden
Ne yarından.
