Ürkütmekten korkar gibi usulca çömelmiştikte akşamın ayak ucuna, güneşi uğurluyorduk, Salacak kıyısında serinletmeye çalışırken Temmuz sıcaklarını buz gibi biralaramızla. Damdan düşercesine sormuştun "Caliban, çocukluğunda hiç naylon ayakkabı giydin mi sen?" Ve yanıtımı beklemeden devam etmiştin "ilkokul yıllarında çok giydim ben ve çok gıcık olurdum, neden dersen, top oynarken ayağım hemen terler ve vırt zırt kayardı içinde, kaç kez burkup ayağımı eve topallayarak gitmiş ve pederden fırça yemiştim. Yin o yaşlarda yaz tatili nedeni ile köye gitmiştik alamancılar da gelmişlerdi köye ve "laylon" gömlek getirmişlerdi arz-ı hürmette kusur etmek istemedikleri büyüklerine. Sanırım yine o yıllardı dedemin yeni aldığı Newtron marka radyoda hışırtılı bir türkü dinlemiştim "evlenmeyin bekarlar naylon kızlar çıkacak" diyordu. Kim akıl etti, kim söyledi ise takdir etmek gerekir adamı bu uzak görüşlülüğünden ötürü, gerçekten de naylon kızlar çıktı piyasaya dostum hem de envai çeşidi yalnız naylon kızlar mı, naylon erkeklerde çıktı, naylon insanlar, naylon sevgililer, naylon dostlar, daha neler neler, kiminin memesi naylon, kiminin vicdanı, artık herşeyin naylonu var, önüm arkam, sağım solum hep "laylon" oldu.
İkimizde içkilerimizden kallavi birer yudum alıp kısa bir suskunluğa bürünmüştük ve çoğuz zaman olduğu gibi suskunluğu bozan yine sen oldun "İşin kötü yanı insanın sırtına naylon giymesi değil elbette, lakin ruhuna naylon giydiriyorsa bir insan işte ondan korkacak ondan ve onun gibi insanlardan uzak duracaksın dostum. Adı üstünde naylon bu, eğilir bükülür, kısalır uzar, şekilden şekile, kılıktan kılığa girer, kıvrılması gereken yerde kıvrılır, eğilmesi gereken yerde eğilir, ezilir büzülür, yamulur ama asla kırılmaz; kırılacak kadar dik ve dirençli durmaz duramaz. Ve insan varsın taş olsun, odun olsun, kalas olsun ama "laylon" olmasın."
Sahi be Prospero oralarda da varmı naylon insanlar, buralarda pek kalmadı sevgili dostum, naylonun yerini silikon aldı artık silikon insanlarımız var.
