Kimsenin kimseye yakıştırmadığı uydurma bir hayat belki,
çünkü şartlar sabit yaşamlar standart!
Aşkın, arkadaşlığın, sırların bile bir bedeli var...
Tüm köprüler yıkılmış, cığlıklar dinmiş, minareler sus pus, çoktan yağma edilmiş şehir.
Her yerde bir uğultu, kimsede tık yok!
Konuşsalar açık edecekler sanki,
çıkan her bir seste elimle koymuş gibi bulacağım seni; biliyorlar..
Ve korkuyorlar gözlerinden.
Beni sana getiren yollar onları boğuyor.
Sana geldiğim, seni bulduğum, sana dokunduğum vakit biliyorlar ölecekler!
Çünkü bir anlamı kalmayacak yaralarının ve tut ki varlıklarının..
Mağaralarda yansıyan siluetler gibi birbiri ardına, ışığınla silinecekler...
