Şimdi, yazarak temizliyorsun yüreğini değil mi? Akıtıyorsun içinden varlığına sızan ihanet duygunu. Kelimelerin seni koruduğunu, şefkatli kollarıyla seni sarmaladığını düşünüyorsun...
Kayıtsızlığına bir masumiyet ekleyerek girdiğin yol, kanatıyor halbuki ardında bıraktıklarını. Ne yapsan da unutamayacakların var buralarda biliyorsun. Zaman geçti. Geri dönüşü olmayan pişmanlıklarını içine gömmeye çalışıyorsun, ama nafile! Açıkta kalıyor yine de toprağın!
Bir sevgi sağanağında ıslanmadan yürümeyi başaranlardansın sen. Hayır, hayır böyle değil! Sevgi sağanağında ıslananları göremeyecek, onların titreyişlerini önemsemeyecek kadar bencilleştin, içinde seni sarmalayan o sevdana...
Sen de menfeat denizinde bir gemi yaptın kendine işte! Geçmişini alıp da geldin bu güne. Sana bakan hep geçmişini gördü. Bir pay veremedin bu günde anlamına izinsiz konaklayanlara!
Dedim ya, geçmişini alıp da geldin sen bu güne. Hangi kalp, hangi sevgi ilişebilir artık senin sevgine?
Aslında sen bir ihaneti oynamaktasın anlamını sunduğun bu gündekilere!
Sen, şimdi, kimi sevmek istesen, kimi özlemek istesen yeni özlemler ile, onları hep geçmişinle aldatmaktasın!
Aslında sen, kime ilişsen, kimi sevmeyi denesen, hep geçmişine yakalandın!
Sana bir anlam bahşedenleri, sana bir sevda önerenleri, sana bir tutku sunmak isteyenleri hep geçmişinle, yaralarınla aldattın!
Sen dününü bu günde yaşamaya çabalarken, ardında bir kırık kalp, bir incinmiş yürek bıraktığını göremedin....
Göremedin sevgili, ardında bıraktığın bu incinmiş yüreği...
Sen beni geçmişinle karanlığa gömdün, karanlığa...Aydınlığı sende saklı olan bir karanlığa...
mustafa evci
