‘Ben şair değilim,
Meczup zaten şiirdir.’
Geceleri uyumayanların nöbetini tutan şaki* unuttun mu genzi acı dağıtan sefili.Bardak bardak içtiği köpek öldürenden sana bıraktığı şişe dibinden kokan şiirleri,hani şöle demişti yellendirip nefesini:
‘ uyandığında her ne görürsen
Ona ölümüne aşık ol sen.’**
Kokmuştuk sanki onun yanlış yağan yağmurundan, ki doğru nedir henüz ona sormamıştık.Hem sen de pek ak pakça biraz da safça şöle demiştin :
‘yaklaş bana,yaklaş bana ölüm
Bırak tükensin nefesim
Şu üzgün servinin altına uzanayım
Acımasız bir kız yüzünden öldüm ben’***
Açtırmıştın kutuyu öyleyse dinleyecektik kötüyü.Gözleri yerinden fırlamış ,ağzından alevler saçan bir ejderha gibi,sabun tüküren dilenci gibi,cıgaradan iğdiş edilmiş sesiyle ne bağırdı hatırlıyor musun?
‘ey sünepe çocuk !
kaldırdın madem taşımı öyleyse ayıklayacaksın
benden dökülen solucanları
bilmesem de
bir kadına duçar olduğunu
ancak bu olurdu sende ki halin sebebi
çiğdem beyninle
madem çağırdın beni
dinle o vakit.’
Kaldım zamanında kadınların kuduruk ateşinden saçılan huşu kuşlarının gezindiği ,sebillerinden aç şiirler akan ,gökyüzünde kıskançlık uçan ,havasında şehvet kokan senin aşk dediğin zindan da.İçini yakar önceleri bir ateş nedir bilmezsin;gözümüdür,duruşumu,yalın ayak sana hayır deyişimi,hiçkimseye benzemezliği mi ,farklı oluşu mu … !Daha ne zıvanalar atfedersin ,başka zaman dönsen düşünsen kendini o halle, güneşe çıkmaya utanırsın ben insan mıyım zavallılığına.
Böyle tatlı bir zehir tatmamıştır insan oğlu ,zehir dedimse tadında değil ekseriyetle acısından bileceksin .Kar mı yağıyor o severdi,yağmur mu var bugün o zaman şimdi yürüyordur,hava sisli mi şimdi kim bilir ne düşünüyordur,ve daha nelere yorarsın durumu ,havayı ,insanı hep onun adına.Günlerce yemek yemezsin ,sanki o da yemiyormuş gibi,günlerce uykusuz kalırsın sanki o da seni düşünüyormuş gibi,günlerce ağlarsın en kötüsü de bu çünkü bilirsin ki o hiç ağlamaz size.
Hiç iyi bir şey yok mu bu melanette ,ibretlik bir akıl düşmeside mi yok,diyeceksin.Var olmaz olur mu ,olmazsa aşk olur mu.İçten bir gülüşü,zamansız bir özgürlükte sana yaklaşması,kaygısız bir alacada ben seni ararım demesi,elini ilk tuttuğunda titremesi,nefesini ilk hissetiğin de kızarması,saçını savurup sana aniden belini dönmesi,dönüşünü beklemen,gidişini ,yürüyüşünü izlemen,ruhunu dikizlemen,sıcağındaki en kuytuda gezinmen,ne olur gitme deyişinde eriyişin,ne olur git deyişinde yakarışın,üfffff daha neler neler….
Ama!Yine de bu güzel bişey değil ,güzel olsa şiir olmazdı ,şaire de gerek kalmazdı.Şair kadına yalvaran erkek sesidir .Sussa belki tanrı bize acır da yeniden cennetine alır.Hem o haram meyve de şiir .
Evet aynen böyle konuşmuştu sefil meczup.Sonra sen akıllanmayıp tekrar aranmıştın:
Ya kadın ,o sevmez mi aşık olmaz mı ,taş mıdır,odun mudur,cadı mıdır ,nefes midir,zürafa sokağında kaldırım mıdır,alet midir ,civa mıdır,sürahi midir bardak mı,ateşe atılan mıdır ,ateşten kurtaran mıdır….?
‘Ey yalnızlığı çeken özlemi besle.’****
Suss!Sefil çiğdem beyinli,
‘azdırma ,rahat bırak içimdeki deliyi,
Bana sorma ,benim de bilmediği’***
Ufuk ataman
]
