Varligin ne ki ey insan!
Topraktan gelen toprağa giden
İki hücre ürünü değil misin?
Ne sanirsın büyüklüğünü?
Hangi parçanı oldurdun da bu kibrin?
Kimedir böbürlenmen,yüksekten uçman ?
Hangi küçük dağları yarattın da bilemedik biz?
Aynı yerden gelmişiz, yolumuz bir, sonumuz bir
Seni ayrıcalılı kılan nedir?
Özün ne ki ey insan!
Kendini dünyada arar durursun...
Değil mi sana getiren her türlü zevki, sefayı
Değil mi yeri gelir de sana sövdüren, acıtan canını
İyiyken iyi, kötüyken kötü ettiğin dunyan mıdır özün ?
Bulacağını mı sanırsn sahte hayatında kendini?
Şaşırmışlara benzersin besbelli..
Hangi aynaya bakmaktasın ey insan!
Dünya aynasi değildir seni yansıtan
Gördüğün kadarsın bu dünya düzeninde,
Sanma ki özün bu sahte gülümsemelerde.
Baktığın yeri iyi gör ey toprak yolcusu!
Cismini değil fıtratını göstersin yolun sonu!
