] ] ]
İşte yine Almanak’ımı çıkardım çekmeceden
Tarih 8 Ağustos Salı
Yer Üsküdar…
Bir kalp bu kadar kolay kırılabilir mi
Ve bu kadar çabuk tamir olur mu?
Neydi yaşadıklarım/ bu gel_git lerde
Hiç düşünmeden söylenen sözlere inat mıydı?
Ya gururum
Yaşlandım mı artık acaba?
Nereye gitmiş ben yolu ortalarken?
Ne bekliyordu adımlarım sana yaklaşırken
Hırçın dalgalardan daha hırçın düşüncelerde
Bir martıya takıldı gözüm
Gözyaşımla beraber süzüldü denize…
Nefret etmek istedim
Daha çok sevdim seni nedense…
Anlıyorum seni sanırım artık
İnsan sevdim mi her yerde görürmüş sevdiğini
Belki gözlerde/ mimiklerde
Belki ellerin sıcaklığında/ gülüşlerde
Sonra anlarlar ki dolmaz hiçbir şey gerçeğiyle
Ne kadar benzeseler de nafile…
………………………………
Çok uzun yıllardır tanıyorum sanki seni
Nereden diye soruyordum kendime
Bugün anladım ki
Yıllardır aynada görmediğim gözlerimdin sen
Gülümsemeyi unutmuş dudaklarım
Belki düşmesinler diye yıllardır kırpmadığım
Gözlerimdeki yaşlar…
Aynı galakside yaşamışız bunca zamandır
Her gece bakıp gülümsediğim
Kutup Yıldızı
Seninde yıldızınmış
Meğer seninde gözlerini kamaştırıyormuş benimki gibi
Sabahları kara deliklerde kaybolmadan…
Çocukken hep korkardım denizden
Karşıya geçemezdim/ artık yaşlanmış motorlarla
Korkmamam için defalarca hikayesini anlattırdığım Kız Kulesi
Bugün yanından geçerken
Yine korktum ve bu defa kendim anlattım kendime
Ama hikayesi değişti
Sen karşısında çayını yudumlarken
Ben oradaki kız sandım kendimi
Hep seni bekleyen…
Yanlış olan bir şeyler var biliyorum
Ama öyle sessiz oluyor ki düşüncelerim
Kalbim duyacak diye korkuyorum
Bir şeyler ters…
Elindeki çizgiler
Hiç benimkilere benzemiyor
Öyle derindeki ne inebilir yüreğim oraya
Ne de inse çıkabilir bir daha…
Attila İlhan gelir aklıma
‘’sevmek için geç ölmek için erken’’
Yumarım avucumu
Kadere inat bakmam…
Saatler mi beni sevmiyor ben mi saatleri
Bunu hiç anlayamayacağım
Ay güneş yer aynı doğrultuya inmişken
Son seferini yapacak vapur bozar dengeyi
Gölgeler kalır usumda
İzler kalır ellerimde, ruhumda
Sabahın gözyaşları yer değiştirmişken
Akşamın sarhoşluğuyla
Ağır ağır sürükler adımlarım beni son kalkan vapura
İşte yine martılar çığlık çığlığa
Dalgalarda kaybolan aşklara dalarlar
Son bir çırpınışla…
İnsanlar mı var yanımda
Kim bu bağıra bağıra konuşan?
Yazılmamış şiirin son dizeleri yazılır
Çoktan göçüp gitmiş şairin kitabının ilk sayfasına
‘’senelerce mutlu ol’’
Almanak’ımı usulca koyarım çekmeceye
İçinde bomboş sayfalar…
Ayten Karakaş
