Bir bilsen sensizliği
bir görsen sensiz beni
ah sevgilim görebilsen
yalnız senin sevgine
ve umuduna yarının
sığınmış çaresizliği
hele akşam üstleri
bir görsen ellerimin
parmaklığa kenetlenişini
gözlerim
gözlerim hep aynı noktadadır
geldiğim günden beri
ak duvar canlanır birden
yaşanan perdesi olur
geçmiş günlerin
çocukluğum ilk gençliğim
geçerde bir çırpıda
sende takılır
kalır düşlerim
güneş çoktan batmış
sayım yaklaşmış
umurum da mı bütün bunlar
karşımda ki duvarda
soluj da olsa
hayalin var ya
eritirim ellerini
toprak kokan saçlarında
gözlerim zaten kördür
kördür senden gayrısına
ben yitirirken kendimi
gül rengi bakışlarında
dostlar ne bilsin
ben yokum orda
gardiyan ne bilsin
ne bilsin nöbetçiler
ben senin yanındayım
varamaz hiçbiri
varamaz ayırdına
tutar gardiyan beni de sayar
her akşam böyle sürer bu
her akşam tam çıkar sayım
oysa kimse bilmez ki ben
her akşam sayım zamanı
yüreğimle firardayım.
