Ay, akşamdan ışıktır yaylalar,
Gün be gün emeğim zaylar,
Sana ben emek
Sana ben türkü
Sana ben halaylar
Dolusu mısralar dizerek,
Her birinde uğruna ölerek,
Yeniden doğarak,
Ceylan gözlerine kurban olduğum,
Seni kendime Kıble yaparak,
Enel hak! diyerek
Amma Mahşer Günü dava ederek,
Sana ben uyan,
Sana ben sev,
Sana ben emek,
Sana ben gel,
Diyerek...
Önce gövdemi unuttum bilesin
Bütün dostların sözlerini hiçe sayarak
Ve görmeyip onların dertlerini
Susarak onların dertlerinde
Hiç derman bulmadan
Geçen zamanda
Böylece kuruttuğum kalbimdesin.
Peki nerdesin?
Yüce dağ başında kar havası var
Ama burası İstanbul yar!
Kanın ve kinin gibi görünse de
Sevginin şehrindesin
Boğaz’a insan akar Pazarları.
Sonra görmelisin
Yüksek binaların kapattığı
Gecekondularda aşkları.
Bir bak bakalım
Konfeksiyonda dostluk
Serviste dostluk
Kapının önünde dostluk,
Gündüzlerin panzerlerin gölgesinde
Geceleri sirenlerin sesinde,
Üç gece boyunca
Üç kuruşa
Yedek parça atölyesinde,
Bu kez çamurlu yollardan dönerken eve,
Fırının içinde,
Bakkalın önünde
Dostluk...
Nasıldır...
Meşeden gel a sürmelim,
Neşeli neşeli gel!
Sevinmeli,
İnsan gibi bir insan
Elini uzattığında.
Hemen elini vermeli.
İstersen dostça,
Yoldaşça.
Belki de alev alev yanan bir aşkça
Belki bir gece yarısı çalacak telefona
Endişeyle ama usanmadan bakar gibi,
Uzanmalı ve tutmalı,
Sana uzanan eli.
Çünkü sıcacık dokunmamışsa bir insana
Saçını okşamamışsa bir çocuğun
Omzunda değilse bir dostun,
El çıkmıştır elliğinden artık.
Elini sallasan değse de dikene,
Uzanmalısın dokunabilmek için bir çiçeğe.
Kavramalısın bir sazı
Kapalı do yapabilmek için.
Avuçlamalısın kili
Yoğurmalısın hamuru.
İnsan olduğunu anlamak için.
Yoksa ciğerparem ben
Demiyorum ki ille sen
Sevmelisin diğer yarın gibi beni.
Aksine sevmemelisin
İçinde fırtınalar koparmıyorsa
Boran gibi boran adım.
İşte bu demiyorsan bir sözümde,
Nerede kaldı diye bakmıyorsan yola bir gözünle,
Ve geceleri rahat uyuyorsan yatağında
Ve ben hastayken iyiysen,
Ben düşteyken gerçeksen,
Ve sesimi duymak için bahane aramıyorsan,
Ben sadece ben değilsem sana,
Herhangi bir erkeksem mesela,
Gökyüzünden durmaksızın düşmek gibi
Benimle bir şarkıyı dillendirmek
Heyecanlandırmıyorsa...
Sevmemelisin beni.
Yani kara kaşlı yar,
Sana emek,
Sana umut,
Sana can,
Verebilmek için,
Omuzdan kesili kolumuzu
Asıp saz niyetine duvarımıza
Diğer kolumuzu
Koparırız göz kırpmaksızın.
Sana hayat,
Sana gerçek,
Sana ben,
Bundan kelli söz söylemesek
Değiştirmez bilmekteyiz.
An gelir ölümüz toprak olur,
Baharda artık tohumdur.
Patlar çiçek açarız.
Bezeniriz sevdiğinin elininde
Sonra tac olur konarız başına.
Yani ulaşırız sana.
Sana hayat,
Sana umut,
Sana emek,
Sana can,
Sana aşk
Veririz.
Şimdi hayattayken ben
Yakın bir uzağındayken senin
Şair kıskandıran yanındayken yani,
Kıskıvrak yakalamak gibi
Bir derdim yok
Havayı saran ellerini.
Sana ben emek,
Yani,
Sana ben Dünya...
