Sevilmekten bıktın, / Artık sevmek mi istiyorsun? / Elde etmek,

Yine sen, / Yine aynı meyhane, / Aynı kadeh,

Beni başkalarıyla bir tutma, / Ben seni çok seviyorum demedim mi?

Ben senin ayrılık dediğin zehri / Kadehe doldurup bir dikişte içmişim,

Aşkı öğrenmek ancak dinlemekle mümkün. Sadece seyretmek, bize içi boş aşklar yaşatıyor. Aşk görmeden yaşanabilir, ancak dinlenmeden yaşanmaz.

Hasret ile sarıl bana, / Yüzümü, gözümü öp, / Kokla

Uzar gider gece / Karanlık bir dehliz içinde, / Sarp

Bir gün kayar toprak ayaklarının altından, / Elinde, avucunda ne varsa yitirirsin,

Ağustos’un ilk günleriydi, sevgilimle Ayvalık’ta buluşacaktık, ben İstanbul’dan, o İzmir’den geldi, Ayvalığın merkezinde bir pastanede buluştuk, kahvaltı ettik. Daha önce kararlaştırdığımız gibi Cunda adasına gitmek üzere yola çıktık.

Nasıl gidiyor diye sorma. / Eh işte / Şöyle böyle.

Seni seviyorum. / Seni niçin seviyorum? / Seni sevmek çok

"Ben de öyle sanmıştım bir zamanlar. Senin günün birinde bu kadar zengin olacağını bilseydim belki sonsuza kadar kendimi de seni de kandırabilirdim, ama nerde bende o akıl?"
"Peki küçükken sana hiç öğretmediler mi, hikaye, masal kitaplarında okumadın mı hiç?"
"Neyi?"
"Hazineler hep

İnsanoğlu bu dünyada yapayalnız ve her geçen gün biraz daha yalnızlaşıyor, ilerliyor ve ilerledikçe daha da yalnızlaşıyor, yalnızlığına bir türlü çare bulamıyor.
Peki niçin? Bunun cevabı çok basit aslında; insanın yalnızlığını ancak diğer insanlar giderebilir ve insanlarlar her geçen gün birbirlerinden biraz daha kopuyor, maddeten kopmasalar

Şimdi yapayalnız bir iskeleyim. Hiçbir vapurun uğramadığı bir iskele. Seçiciyim elbette, öyle her önüne gelen vapur yanaşamaz bana. Ben vapurunu kaybetmiş bir iskeleyim, seferleri iptal edilmiş bir iskele.
Deniz kıyısında beklediğim sürece, bu deli denizin bu garip iskeleye hangi vapuru yanaştıracağı belli olmaz diye, bir ümitle

Çok bencildi, bu dünyada sadece o vardı, bir de diğerleri, herkes ve herşey onun gözünde aynıydı; ihtiyacı olduğunda kullanabileceği ve işi bitince de fırlatıp atabileceği birer araç, her istediği şey onun olmalıydı, o ise sadece kendisinindi, bir başkasının olamazdı.

Medresede ilim tahsil etmeye başladı.
Allah’ a kul olabilmek için öğrendi, öğrendikleriyle amel etti, talep edenlere öğretti, başka da bir şey yapmadı.
İlim ile derecesi o kadar yükseldi ki devrin padişahı ayağına geldi.

Hatırladın mı beni? / Ben Mehmet, / Hani seni çok

Bence yazarlar, içmeye devam ettikleri sürece, şişeleri satmalarında sakınca yok.

Ben sarhoşluğu değil, / Seni seviyorum. / Seni ilk gördüğümde

Gözlerim görmüyor, / Ellerim tutmuyor, / Kulağım işitmiyor,