Hayaller Kırılınca Kalbe Sözcükler Batar...
Nefes almak hayat belirtisidir / Yaşamak içinse hayatın içinde olmak /
Nefes almak hayat belirtisidir / Yaşamak içinse hayatın içinde olmak /
......................... / Bir koku getirdi rüzgar, / Teninle karışık.
Karelere sığmayan boşluklarımın / Tamamlayıcısıydı yazdığım her şiir. / Ve
Sen... Kimsesiz kalabalığı, sessiz çığlığıyla sevdiğim... / Küçük küçük ışıkların aydınlattığı karanlık sokaklarıyla,
Kimsenin göremeyeceği kadar karanlık bir yerde duruyordun. / Kimsenin gitmeye cesaret edemediği bir
"Seni senden daha çok anlıyorum..." / Yalanların en büyüğünü kendine söylemiştin.
Yazılanlardan çok sonra... / Okunamayacakların ardından... / "Belki"yi şiire
Erteledim gözümün önünde çığlık çığlığa kendini haykıran gerçeği görmeyi. / Kabullenmek istemedim.
"Yosun kokusu / Ve sahile çekilmiş dalyan direkleri / Sahilde
Sanrı sancılı günlerimi / Susma karanlığındaki geceler saklamış / Canıma
Güneşin doğuşu önemliydi. / Yeni gün banaymış gibi... / Gecenin
Tarif edemezsin biliyorum… / Teni acıtan bir sessizliği vardır yalnızlığın. /
Dünden daha zehirli olamazdı şu elimde tuttuğum... / Yakıp yazmak lazımdı.
Bu gece de sen damlıyor kalemimin ucundan. / Ay ışığı akarken damarlarımdan,
Gittin. / Bense aynı gelenle kalmayı seçtim. / Gölgenin değdiği
Benim diye hoyratça kullandım şiiri. Sana dairliğimi yadsıyan dizelerime savaş açtım. Gittin. Geriye sadece bana kırık, sana yazılmış şiirler kaldı. Kendimden harcayarak hiçbir boşluğu dolduramayacağımı anladığımda önce kalbim düştü sokağın ortasına sonra ellerim. Adımlarım uzaklaşmak, sesim duyulmak istedi. Gözlerim görebilseydi...
Acının kağıda bıraktığı iz... Sessizliğin duyulmaya susamışlığı... Kelimlerin yettiğince kendini haykırış...
Nazım Hikmet, Özdemir Asaf, Ümit Yaşar Oğuzcan, Atilla İlhan...
Murathan Mungan, İclal Aydın, Kahraman Tazeoğlu, Küçük İskender...