Bu Yağmurlu Havalar Bana Yaramıyor...
Bu yağmurlu havalar bana yaramıyor / Aklıma hatalar geliyor /
Bu yağmurlu havalar bana yaramıyor / Aklıma hatalar geliyor /
Eğer unutulmuşken unutamıyorsan, / Eğer sevmişken sevilemiyorsan, / Eğer üzülürken
Hava kararmış, neredeyse aydınlacak / Yavaş, yavaş ruhumda... / Ve
Ah gözlerim ah çilekar gözlerim / Hiç olmasaydıda görmeseydi sevilmediğini bu kalbin
Kalbimin içinde duran o büyük yumruk, / İşte o yumruğun hesabı sorulacak aşktan
Bu sabah yanımda sen yoksun / Yoksun diye ağladım /
İşte bitti aşkın salak aşık, / Neydi o? / Hani
Eğer ruhunu hançerleyen düşüncelerden kurtulamıyorsan biran bile... Düşünemiyorsan acıdan ve kederden... Daha çok batıyosa geçmiş acıların artık... Ve durmadan ağlıyorsa kalbin biraz huzur için...
Bir bardak su gibiydin bende, / İçmek için sabırsızlanırsın içersin ve geçer...
Yağmurlu bir günde el ele dolaşmaya / Birine sevgilim demeye, /
Yağmurlu bir akşamın sabahında, / Pencereden dışarı baktığında hani, /
Bu akşam böyleyim be gökyüzü, / Hergün coşkuyla "dünya seni çook seviyorum" diye
Çok kızgınım aşka, ne güzel rahattım ben yahu. Aklımda sadece yolda yürürken acaba kaç karınca ezdiğim vardı. Ah pardon birde matematik.
Hayat yaşamaya değer... / Eğer bir rüzgar gibi hafif hissediyorsan kendini,
Bahar mısın? / Tekrar yaşama sevinci veren / Sokağa kısa
Aşk... Bazen acı, bazen daha az acı... Şairliğimin ilk nedeni.
İstanbul
Aşırı duygusal dışa vurumculuk...
Atilla İlhan