Bazen eskir herşey
aşk bile
kaybolur baktığın gözler gözlerinin önünde
serilir tüm umutların yere
zaman geçtikçe
süzülür iliklerinden aşk
baktığın yerden kaybolur o kadın
eskiyi unutmak gelir düşlerine
bir bakarsın
kalmamıştır bir damla bile yüreğinde
dilin tutulur onunla konuşurken
aşktan değil bilirsin;
bir bakmışsın unutursun onu
belki de hatırlamak istemezsin
tazelenmemiş anılar bile unutulur gider...
ama bir gün vardır
insanın yaşama tutunması gerekir
karanlığa doğan güneş gibi
sonsuz bir derya...
baktığın yeri gösterir sana
üşümüşsündür ama ısıtır
gün doğumunda karşılar seni,
bedeni usulca sokulur yanına
ortada yanan ateş değildir ısıtan
onun sıcaklığıdır...
üstün başın is kokar
ama onun kokusunu ayırt edersin
bitmesin istersin o dakikalar
onca kalabalık konuşur
ses bulanıklaşır
sadece onun sesi kalır
gözlerin bir an olsun ondan ayrılmak istemezsin
konuşurken sanki bana masal anlatırmış gibi
acizliğini belli etmek istemezken
iyice girersin yerin dibine
ince bir gülümsemesi seni hayata döndürür...
kimdir bu meleklerin yansıması
kimdir bu beni hayata bağlayan,
kalbimi yeniden canlandıran kadın...
iyi geceler gece kirpikli kadın..
