Zamanýn birinde bir kedi Kral ve Kraliçe vardý. Ýhtiþamlý ülkelerinde tüm hayvanlar yaþardý ve tüm ormanlar, tüm denizler, tüm vadiler bereketliydi. Zaman zaman sýkýntýlardan geçilse de kuþaklardýr ülkeyi Kedi Hanedaný yönetirdi. Ara sýra mutsuz olduklarýný iddia etseler bile aslýnda mutluydular. Biri hariç..
Kraliçe Kedi tüm bu mutlu hayatýn içinde neden mutsuz olduðunu anlayamýyordu bir türlü. Her sabah süt banyosunu yapýyor, hizmetkarlarý hiçbir isteðini eksik býrakmýyor, Kral Kedi onu ölümüne seviyordu. Hatta bir seferinde uzak ülkelerden Kral Kaplan’ýn Kraliçe’yi istemesi üzerine hiç korkmadan Kral Kaplan’a savaþ açmýþ, çok ziyana uðramasýna raðmen kazanmýþtý. Sol omzundaki yara izi o savaþtan taþýdýðý bir anýydý Kral Kedi için. Yine de Kraliçe Kedi mutlu olamýyordu. Bir öðleden sonra yastýðýnda uzanmýþken Medyum Baykuþ’u çaðýrdý huzuruna. Bu adamdan hep çekinmiþti ve galiba karanlýk iþler de çeviriyordu kendi kuytusunda. Hele o kafasýný çevirip bakmasý ürkütüyordu Kraliçe Kediyi.. Ama artýk sormak istiyordu..
Medyum Baykuþ topallayarak geldi Kraliçe Kedinin huzuruna. Ama topallamasý da sadece rol icabýydý. Kraliçe Kedi uzun sohbetler etmeyi sevmediði için bu adamla, sordu: “Ne zaman bir veliahtýmýz olacak Medyum Baykuþ?” Medyum Baykuþ bir çocuðu olmayýþýný itiraf edemeyen bu kadýna sinsilikle baktý, belki ileride bunu kullanabilirdi. Yine de o sinsi bakýþýný bir gülümsemeyle örtmeyi baþarmýþtý. “3 daðdan 8 farklý çiçek toplanacak. 8 farklý çiçekten 3 karýþým yapýlacak. 7 hafta 2 þer yudum içilince yavrunuz karnýnýza düþecek. Ama bu veliaht korunmazsa yuvanýzdan uçup gidecek” dedi. Halbuki bunlarýn hiçbirini yapmasa da veliahtýn geleceði de açýkca görülüyordu falda.
Kraliçe Kedi yardýmcýlarýna seslenene kadar Baykuþ Medyum çoktan ayrýlmýþtý. Yardýmcýlar hemen ülkenin 3 daðýna gitmek üzere görevlendirildiler. Her birinin getirdiði 8 çiçekten en güzelleri seçilip en güzel 3 karýþým hazýrlandý. Ve Kraliçe Kedi bunu 7 hafta 2’þer damladan her gün içti. 7 haftadan sonra hamile olduðunu fark eden Kraliçe Kedi için kutlamalar yapýldý. Ve Veliaht Kedi sonunda dünyaya geldi. Masmavi gözlü, duman renkli ufak veliahtý tüm krallýk o kadar sevdi ki “yuvadan uçmasý” korkusu unutuldu.
Duman Prens el bebek, gül bebek büyüyordu. Tüm krallýðýn prensiydi ve krallýktaki tüm hayvanlar tarafýndan seviliyordu. Halk, tapmakla sevmek arasýndaki ayrýmý yapamýyordu zaman zaman. Ama tek bir kiþi vardý ki prensi sevmeyen o da Medyum Baykuþ’tu. Çünkü Kraliçe için fal bakarken söylemediði bir þey vardý. Duman Prens büyüdüðünde tüm ülkede geceyi yasaklayacaktý. Medyum Baykuþ buna katlanamayacaðýna karar verdi. Ve Duman Prense bir büyü yaptý. Ölümü geceden olacaktý.
Duman Prens büyüdükçe, çocukluðunu atmaya baþladýkça daha durgun, daha þefkatli oluyordu. Herkesin kendisini sevdiðini bilmesine raðmen içinde bir eksik vardý dolduramadýðý. Sanki sevmesi gereken biri daha vardý onu, ama kim olduðunu bir türlü bulamýyordu. Gece olunca düþüncelere boðuluyor, uzun yürüyüþlere çýkýyor, sabaha doðru düþünmekten ve yürümekten yorgun saraya dönüyordu. Kraliçe Kedi endiþeliydi bu durumdan. Duman Prens bir an önce kendini toplamalýydý çünkü kafasýnýn karýþýklýðýndan Kral Kedi’nin ne kadar hasta olduðunu göremiyordu. Kral ölecekti. Ve tüm krallýðýn yükü Duman Prens’in omuzlarýna yüklenecekti.
Duman Prens bir gece yürüdü, yürüdü ve bir gölün kenarýna kadar geldi. Dolunay öyle güzel parlýyordu ki, düþüncelerinden sýyrýlýp gölü izlemek için burada durmaya karar verdi. Cýrcýr böceklerinin kendisi için bestelediði þarkýlarý dinlerken uyuyakaldý. Sabaha doðru çilek kokusuyla gözünü araladýðýnda gördüðü güzelliðin ne olduðunu bilemedi Duman Prens. Burnunun ucunda bir kýz oturuyordu, tam burnunun ucunda. Mavi pýrýltýlý kanatlarý, yeþil gözleri, kumral saçlarý vardý. Ama küçücüktü. Sanki biraz derin nefes verse uçup gidecek, kaybolacaktý. Tuttu nefesini. Bu bir su perisiydi. Daha önce bahsedildiðini duymuþ ama hiçbirini görmemiþti. Ürkek bir milletti su perileri. Uyandýðýný fark ederse kaçar diye fark ettirmeden izledi kanatlarýnýn zarif hareketlerinden dökülen simleri, incecik ellerini. Peri de prensi inceliyordu. Burnunun nemli oluþunu, býyýklarýnýn orantýsýný, kaþlarýnýn arasýnda kalan bir tutam beyaz tüyü.. peri, periler Bey’inin kýzýydý. Duman Prens’ten bahsedildiðini o da duymuþtu, ne zaman görmek istese Peri Bey engelliyordu kýzýný. “çok küçüksün, dýþarýda kendini koruyamazsýn.” Diyordu. Bu sabah yüzmeye gelmiþti göle ve Duman Prensi görmüþtü. Ve o nasýl prensi izliyorsa, prensin de kendisini izlediðinin farkýndaydý.
Kanatlarýný sessizce çýrparak uzaklaþtý Duman Prens’ten, ve Duman Prens biliyordu artýk kimin sevgisinin içinde eksik olduðunu. Peri Prenses sevmeliydi onu. Kimse sevmese de olurdu ondan sonra.
Duman Prens saraya döner dönmez kütüphaneye kapattý kendini, periyi neyin mutlu edeceðini bulmak istiyordu ve buldu da.
Ertesi sabah elinde kocaman bir kase dolusu kremþantiyle gölün kenarýna gitti. Sakince kaseyi yanýna koydu ve Prenses’in geliþini bekledi. Prenses kremþantinin kokusuyla mutluluktan uçarak geldi, kondu kasenin kenarýna. Sabaha kadar konuþtular. Konuþtukça Prenses, Duman Prens’ten vazgeçemeyeceðini düþünüyordu. Ama imkansýzdý onlar. Ýki farklý tür asla bir araya gelemezdi. Geceler boyunca imkansýzlýklarýný unutmaya çalýþarak konuþtular. Sabah olunca Duman Prens uyumaya, Peri Prenses de ailesinin yanýna dönüyordu. Geceleri Duman Prens elinde bir kase kremþantiyle yeniden göle gelip Peri Prenses hepsini bitirene kadar yine sohbet ediyorlardý. Ama Peri Bey durumun farkýndaydý. Önce heves sandý, biter diye düþünüp müdahale etmedi. Ama bitmedikçe endiþelenmeye baþladý. Ve bu ayrýlýk kendiliðinden olmazsa, kendisi ayýrmaya karar verdi.
O gece Duman Prens yine geldi kremþantisiyle ve Peri Prenses de pýrýltýlý kanatlarýyla. Daha bir yudum almýþtý ki sesleri duydular. Peri Bey’in adamlarýydý gelenler. Peri Prenses’e derhal eve dönmesini söylemeye gelmiþlerdi. Þýmarýk çocuk edasýyla direndi Peri Prenses. Askerlerin sabrý yoktu. Duman Prens karþý çýktý ama onu da dinlemediler. Tartýþma uzadýkça Peri Prenses’in pýrýltýlarý soluyordu. Duman Prens onu böyle görmeye dayanamadý, peri askerlerden birini pençesiyle savurdu. Yine de askerlerin Peri Prenses’i kolundan çekip götürmeye baþlamalarýný engelleyememiþti. Peri askerler Prensesle birlikte gölün üzerinden uçmaya baþladýlar. Nasýl olsa Duman Prens yüzemezdi. Ama Prens yüzemediðini bilmiyordu daha. Suya girdi onlarý takip etmek için. Ve Peri Prenses, onu sürüklemelerine direnirken Duman Prensin sular arasýnda boðulmasýný izlemek zorunda kaldý.
Ertesi sabah Duman Prens saraya dönmeyince Kraliçe Kedi telaþlandý. Krallýðýn her yanýna askerlerini gönderdi Duman Prensi bulmalarý için. Haber gecikmedi. Balýklar Duman Prensi ne kadar kurtarmaya çalýþtýlarsa da baþaramadýklarýný haber verdiler saraya.
Kraliçe, Prensi suyun aldýðýný öðrenmiþti. Ama aslýnda Medyum Baykuþ’un “gece” büyüsünü asla öðrenemeyecekti. Acýsý o kadar büyüdü ki Medyum Baykuþ’u çaðýrttý. Ve bir lanet istedi.
Bundan sonra suya deðen her kedi, ölüm görmüþ gibi kaçtý ve bu lanet kuþaklar boyu taþýndý.. kediden kediye..