Üzülebiliyor her insan.
Kimi bir kuşun kırık kanadına,
Kimi bir menekşenin açmayan çiçeğine...
Üzülmek için nedene gerek yok ki.

Bazen kırık bir gitar olur insan,
Kalbi kırık olsa da insandır hala.
Paramparça bir yüreği anlamazlar,
Dıştan sağlam gözükür sonuçta.

Duyguları düşünmez hiç kimse,
Duygular kimin umrunda ki sanki...
Saatlerce konuştuğun insan bile,
Anlamaz seni gerisi boş laf salatası.

Hiç ummadığın anda karşına çıkar,
Hiç ummadığın anda bir de bakmışsın,
Hoş(ça)kalı bile çok görmüş sana.
Hayatından çıkıp gitmiş işte...

Anılarına sarılsan da artık ne fayda,
Olan olmuş işte arkadaş.
Giden gitmiş, kalan kalamamış,
Ama bir hoş(ça)kal borcumuz kalmış.