Þehir ayaklarýmýn altýnda yaðmura teslim olmuþken ben ona olan susuzluðumu birkaç þarký ile gidermeye çalýþýyordum.
Bir el,bir ten,bir dokunuþ insan hayatýna ne denli etki edebilirdi ki?

Belleklere sýðmayacak derecede güzellik barýndýrýyordu kendinde.

Derdi ya Attila Ýlhan "Ayrýlýk da Sevdaya Dahil" diye.
Pusuya yatýrdýðý duygularýndan biri de korkuydu iþte.

Ýnsan güvendiði kadar sever sevdiði kadar da korkarmýþ.

Söylesene Kafka insan tüm güzelliklerin olduðu bir cennete düþse hatasýyla cehenneme düþeceðinden korkmaz mý?


Biliyorum kimse papatyalarý ateþlere deðiþmez. Çünkü ateþ can yakar.

Týpký "ayrýlýk" gibi