Ana rahmine düþtükten sonra, baþýmýza bir kaza belâ gelmemiþse doðarýz bir þekilde. Ýþin baþýnda hiç birimiz oyun kurucu olmadan, kurulmuþ bir oyunda yerimizi alýrýz. Bilinmedik bir el kaðýtlarýmýzý daðýtýr. Aramýzdan kimilerinin eli baþtan düzgündür, ya da çekilen kartlarla oyunda þans onlardan yana dümen kýrmýþtýr. Genellikle bunlarýn sayýsý azdýr. Tozu dumana katmalarý gerekmez pek, yan gelip yatsalar da iþleri yolunda gider. Artýk bu azýnlýk, ayný zamanda oyun kurucu ve kural koyucu varlýklý kümelere dahil sayýlabilir. Eli baþtan bozuk olan çoðunluk, oyun süre giderken kartlarýný kuralýna uygun þekilde düzene koyamadýðý için oyun kurucu ve kural koyucu olamaz. Ama, iktidarlarý ayakta tutan da bu çoðunluktur. O nedenle, seçim takvimleri netleþince bunlar anýmsanarak önlerine bir þeyler atýlýr. Salt seçim dönemlerinde biraz olsun, adam yerine konulmakla bir ömür biter mi? Sendikalý, toplu sözleþmeli iþ bulma devri de gerilerde kaldý. Ýktidar, elde avuçta ne varsa sattý, savdý; bir taraftan da, her aileye, “ En az üç çocuk, ideal olanýysa beþ çocuk. ” diye çoðalmayý pompalýyor. Geçenlerde, bir yurttaþ, “ Sen bize iþ verir, iyi de maaþ verirsen, biz çocuk yapmasýný iyi biliriz, diye dert yanýyordu. Geçim derdine düþmüþ olan yurttaþ çoðunluðu, güvenmediði için çoðalma iþine tam sarýlmadý. Böyle olunca, kelle sayýsýna bel baðlamýþ olan iktidar sahipleri, dünyanýn üçüncü sýnýf demokrasileriyle yönetilen Afrika ülkelerinden akýn akýn seçmen ithal etme yolunu seçtiler. Dýþarýdan gelenler, yerli yurttaþlara göre ayrýcalýklý. Nerdeyse, devlet kapýsýna bir iþimiz düþtüðünde yanýmýza bir Suriyeli sýðýnmacý almak zorunda kalacaðýz. Adamlar, bir mantar tabancasý sýkmadan ülkemizi teslim aldýlar, sahillerimizde kýçlarýný büyüterek nargile çekiyorlar… En belli baþlý iþleri de, üremek!
Durum böyle olunca vatandaþ ne yapsýn? Umut kapýsý, lotarya! Bunlar arasýnda yer alan Yýlbaþý Çekiliþlerinde yaþananlarý izledikçe kendi kendime güleceðim gelir… Gülsem mi, aðlasam mi bilmiyorum. Yýlbaþý öncesi günlerde Eminönü’ ndeki Nimet Abla giþelerinin önünde uzun kuyruklarý hep görmüþüzdür… Gazeteciler sorar, orada bekleþenler arasýndan seçtiklerine: Para size çýkarsa neler yapacaksýnýz Gazetecilerin soru yönelttiði yurttaþlarýmýz neler söylüyor? Bir bakalým: “ Okul, hastane yaparým… ihtiyaç sahiplerine daðýttýktan sonra kalanýný kendime harcarým… ” Bir baþkasý: “ Ev, araba alýrým, çocuklara yardým ederim. Sonra huzur evi açarým, düþkünleri darda koymam, tamam mý?... ” Diðer birisi: “ Hele bir çýksýn, fakir fukaraya daðýtýrým, kalanýný da kendime harcarým.” Aþaðý yukarý verilen yanýtlar bu þekilde.
Bendeniz, 2017 yýlbaþý öncesi, Nimet Abla giþelerinin önünde, gazetecilere konuþanlarda bir þeyi farkettm; bence daha önceki yýlbaþlarýnda buna benzer yanýt veren olmamýþtý… Bilmem yanýlýyor muyum? Yaþlýca bir biletçi vatandaþ sorulan ayný soruya þöyle bir yanýt verdi: “ Giderim bu ülkeden; burasý yaþanmaz oldu! Daha iyi yaþanacak baþka bir memlekete!...” Öyle bir an geliyor ki, bu yaþlýca biletçi amcanýn endiþesine katýlmamak olanaksýz… Bir baþkasý da, ayný soruya dobra dobra þöyle karþýlýk verdi: “ Hiç kimseden yardým görmedim; kimseye zýrnýk vermem arkadaþ; hepsini kendime harcarým!... ”
Bunlarý duyduk, manzarayý televizyonlardan izledik. Yýlbaþýnda çoðumuz eve kapandýk, televizyona esir düþtük… Allah ne verdiyse, yemek yedik, çekirdek çitledik… Azýnlýkta olan varsýllarýmýz, çok uzaklara uçtu, bizler sobanýn dibinde pineklerken onlar, denize bile girdiler…. Kimilerimiz, yurt içini yeðledi, yedi, içti ve eðlendi… Bu arada çekiliþ te yapýldý, yýlýn milli piyango milyonerleri belli oldu… Belli oldu da, hiç birinden ses, seda yok! Bizden biriydiler, nereye gittiler? Gazeteciler kovalar, milyonerle köþe bucak kaçar! Aradan haftalar geçtikten sonra, kayýp milyonerlerden bazýlarý ortaya çýkar! Paçayý deðiþtirmiþ, etrafýnda dönenen kadýnlar ve erkekler… Kuvvetle muhtemeldir ki, ilk sözleri þöyle olur: Valla, arkadaþlar! Hiç tanýmadýðým akrabalarým varmýþ… Üstüme üstüme geldiler, izimi kaybettirmek zorunda kaldým, falan!.... Bu milyonerler içinden bazýlarý gazete ve televizyon haberlerine konu olabilir, evlenme programlarýna, yarýþmalara katýldýklarýný görürüz… Bunlara, magazin haberlerinde de rastlayabiliriz… Ama, kime ve kimlere ne zaman ve ne kadar yardým ettiklerini duyanýmýz, görenimiz var mý?
Aradan aylar, hatta yýllar geçmiþtir, milyonerlerimizin haberleri tek-tük çýkmaya baþlar. Piyango milyoneri falanca kiþi, yeni evlendiði genç karýsýný üstünde kalp krizinden öldü! Falanca çekiliþin milyoneri falan adlý yurttaþýmýz periþan bir halde beþ parasýz kaldý, sokakta yaþýyor! Yok efendim, falan fiþmekan talihli, çocuklarýyla mahkemelik oldu…. Ve buna benzer acýklý milyoner haberleri…
Yapmayýn milyoner arkadaþlar, yapmayýn! Çekiliþ öncesi gazetecilern sorduðu sorulara hiç biriniz kalkýp da, “ Ýlk yapacaðým iþ, ortadan kaybolarak, ilk fýrsatta hanýmý deðiþtireceðim, aileyi darma duman edeceðim ” demediniz, deðil mi? Demediniz ama, yaptýðýnýz, tam da bu demediðinizdir