Her þey gitsin benden
Her þey ve herkes...
Düþsün yakamdan,
Düþsün birer birer.
Hazan olsun gün,
Sararsýn, soðusun buz buz,
Tel tel ve tek tek...
Önce mavi, koyu lacivert,
Ve kara, koyu, zifirî kara nihayet.
Silinsin yavaþ yavaþ
Yüzleri, elleri,
Soluklaþsýn giderek,
Bir soluk kalsýn geride,
Sönsün, erisin.
Bir nefeslik,
Püf demelik sadece,
Püfff.
Her þey gitsin benden,
Her þey ve herkes,
Bir sen kalýncaya dek.
Çýplak, yalýn, bir tek sen,
Her þeyden azade, uzak...
Bir tek sen kalmalýsýn,
Bütün yüklerden arýnmýþ,
Düþlerden, düþünceden,
Sonradan ve önceden,
Doðmamýþ gibi,
Yaðmur gibi kirlenmemiþ,
Ya da var olmamýþ olmalýsýn.
Yorulmuþsun,
Yalandan, yabandan,
Tüm aptallýklardan...
Tiksinmiþsin,
Güler yüzlü cehaletten,
Ýki yüzlü dost cinayetten...
Öldürmüþler hislerini,
Kemirmiþler ruhunu
Ýnce ince ve bencilce
Çalmýþlar gözünün içini,
Bir çocuk ölmüþ içinde.
Yýðmýþlar taþ taþ
Üstüne üstüne...
Suçlamýþlar üstelik,
Rüyalarý, fikirleri, umutlarý...
Hapsetmiþler
Veya göndermiþler sürgüne.
Suç olmuþ bilmek,
Kendini bilmek suç!
Görmek suç!
Kýrmýþlar kalemi,
Yargýsýz infazda yargýç.
Aptal ve cahil olmanýn
Dayanýlmaz hafifliði,
Cezbetmiyor deðil hani.
Ne ironi!
Gitsin her þey ve herkes,
"Gölge etmesinler,
Baþka ihsan istemez."
Bir sen kal benimle,
Yalýn ve çýplak.
Ne güzeldir kim bilir,
Yaðmur gibi kirlenmemiþ,
Ya da var olmamýþ olmak...
Bütün yüklerden azade,
Ruhunu bulmak.