Eskiden varolan bir düþün içinden hiç çýkamama.

Bu düþün kendisi, gerçekte olmayanýn eksikliðinden doðuyor.

Eskiden varolan bir anýnýn içinden hiç çýkamama.

Yaþadýklarýn, olasýlýklarýn kesiþmesinden oluþmakta.

Eskiden varolan bir acýnýn içinden hiç çýkamama.

Acýn acýtmýyor; yalnýzca üzerine düþünüyorsun.

Eskiden varolan bir varolan olarak,

Varlýðýn hiçliðin yüzeyinde yerleþik, kanýyorsun.

Eskiden yeni olan, þimdi çürürken

Sen uçarý ve kayýtsýz bir bilensin

Varolan eskiden de þimdideydi.

Ve sen þimdide eskiyen bir yenisin

Her þey yeniden doðmak için ölür.

Yeniden doðan þimdiden eskiydi

Hep eskiyse her þey, beklemek ne diye.
.............................................

Yaþamak ve yaþlanmak utkusunda bir çoban

Düþlerinde eksikliðini yaþar sevdiðinin

Yitirmemek üzere biriktirmektir zaten yaþamak.

Oysa eskiden sevdiði sevgili, bir imgenin yalnýzlýðýnda

Çobanýn yalnýzlýðýný dillendirir

Ki çoban, eskiden varolanýn eksilmesidir.

Eksilince varolan hiç mi olur?

Çobanýn bir düþün içinden çýkamamasý,

Anýsýnýn acýsýyla, eskiyi yeni yapmak için

Düþü kendisi sanmasýndan deðil midir?