Adam öfke doluydu. Bakýyordu ama baktýðýnýn ötesindeydi bakýþlarý. Ateþ çýkýyordu sanki gözlerinden.
_ Ben senin neyinim ki?dedi kýzgýn. Kýzgýnlýðý kadýna deðildi ama ona baðýrýyordu iþte. Yineledi sorusunu.
_ Ben senin neyinim? Sevgilin miyim? Aþkýn mýyým? Arkadaþýn mýyým? Sana bir söz mü verdim? Seni sevdim mi sanýyorsun? Neyinim ben senin? Hiçbir þeyin deðilim ya!

Kadýnýn kalbini sýzlatýyordu adamýn bu sözleri. Ama ona cevapta veremiyordu. Sen benim sevgimsin de diyemiyordu. Ben seni seviyorum da diyemiyordu. Sessizliði seçmiþti. Sanýyordu ki suskunluðu adamý sakinleþtirir. Adam çok kýzgýndý. Kýzgýnlýðý yaþama, yaþamýna, yaþadýklarýnaydý.

Kollarýndan yakaladý kadýný adam. Gözlerini dikti kadýnýn gözlerine.
_ Ben senin neyinim ya? Diye sordu tekrar.

Kadýnýn yaþlar gözüne hücum ediyordu ama sýkýyordu kendini. Dudaklarýný ýsýrdý. Zor bir durumdaydý. Neden zorluyordu ki adam bu kadar. Yoksa hep dediði gibi gerçekten sevmiyor muydu kadýný? Ama defalarca söylemiþti adam hatýrlamasa da kadýný sevdiðini. Dudaðýnýn ucuna kadar geldi. Sen sevgimsin benim, demek istedi gene. Sustu kadýn gene.

Adam kararlýydý. Sarsýyordu kadýný. Kadýn aðlamaya baþladý. Adam, zaten dayanamazdý. Özünde çok hisli biriydi. O da baþladý aðlamaya. Gözleri birbirine kenetli aðlaþýyorlardý iþte. Adam büyük bir hýrsla öptü kadýný. Dudaklarýnda kadýnýn gözyaþýnýn tadý, hýrsla öptü. Sonra da sarýldý kadýna. Sýmsýký. Öyle sýký sarýlmýþtý ki kemiklerinin birbirine geçtiðini hissetti kadýn. Kadýn da adama sarýlmýþtý.

_ Seni seviyorum, dedi kadýn. Tüm benliðimle seni seviyorum. Her þey gibi seviyorum seni.
Kulaklarýnda bir uðultu oldu kadýnýn.
_ Ben de seni seviyorum…

Adam mý söylemiþti bunu? Kulaklarý ona oyun mu oynamýþtý? Bunlar duymak istediði sözcükler miydi? Adama baktý, merakla. Gözünde yaþlarý adamdaydý bakýþlarý. Adam hiçte bir þey söylemiþ gibi durmuyordu. Boþ boþ baktý kadýnýn gözlerine. Demek kadýn kendi duymak istediði þeyi duymuþtu her zaman ki gibi. Ama bu önemli deðildi kadýn için. O kendi sevgisini bilirdi.

Kadýn, seviyorsa söylerdi. Belki de söylememeliydi ama söylüyordu iþte. Bu ilkti. Ýçinde tutmalýydý belki de. Neden içinde tutmalýydý ki? Bu adamý seviyordu. Her þey gibi seviyordu üstelik. Her þey neydi? Ekmek gibi, su gibi, hava gibi, yaþam gibi sevmekti her þey. Daha önce yaþamamýþtý böylesi bir sevgiyi. Bu yüzden sorgulamadý hiç sevgisini. Türü neydi? Adýný biliyor muydu? Bir adý olmalýmýydý? Öffffff. Dedi içinden. Susturdu içindeki sesi. Ona üzüntü veren içindeki sesi susturdu. Baþý adamýn göðsündeydi hâlâ. Adam onu býrakmamacasýna sarmýþtý.

Sýmsýký sarýlmaya devam etti kadýn. Adamýn sýcaklýðýný hissetti teninde. Böylece donmak istedi. Zaman dursun istedi. Gözlerini kapattý. Derin bir nefes çekti adamýn kokusundan. Burnuna gelen gelen koku deniz kokusuydu. Yosun ve iyot kokusu. Açmadan gözlerini bir nefes daha çekti. Bir nefes daha. Bir nefes daha. Ýçine çektiði nefesler baþýný döndürmeye baþlamýþtý. Her nefeste kalp atýþlarý hýzlanýyordu. Göðsü patlayacak gibi oluyordu. Ýþte göðüs kafesinin üzerinde oturan sevgisinin nefesiydi.

Birden biþey oldu. Her þey donuklaþtý. Açtý gözlerini. Sýmsýký sarýldýðý meðer yalnýzlýðýydý. Hayretle gördü bunu. Nasýl olur, dedi kendi kendine. Peki, sevgisi neredeydi? Hayalinde miydi her zaman ki gibi? Evet, hayalindeydi.

08-nisan Perþembe2004