Önceleri “Çanakkale” denildiðinde akla ünlü randevu evi iþletmecisi ”Çanakkaleli Melahat” gelirdi. Sonra 1965 yýlýnda Yönetmen Turgut Demirað “Çanakkale Aslanlarý” isimli filmi çekti. TSK’nin desteði ile çekilen bu filmde dönemin bir çok ünlü sanatçýsýnýn yaný sýra Ajda Pekkan da rol almýþtý.

Milli Eðitim Bakanlýðýna baðlý ilk ve ortaokul öðrencilerine “zorunlu olarak” seyrettirildiði için film iyi giþe hasýlatý yapmýþ olmalý.

“Çanakkale Aslanlarý” çok ilginç bir filmdir. Öncelikle ortada doðru dürüst bir senaryo yoktur. Sonra film renklidir renkli olmasýna da, banyosu doðru dürüst yapýlmadýðýndan bazý sahneleri yeþil-beyazdýr. Ayrýca binlerce Mehmetçiðin figüranlýk yaptýðý filmde, Gelibolu’ya çýkartma yapan düþman askerlerinin ve onlarý durdurmaya çalýþan Türk askerlerinin elinde M1 tüfekleri vardýr. Çanakkale savaþlarýnýn 1915 yýlýnda yapýldýðýný, Amerikan malý M1 tüfeklerinin ise ilk örneklerinin ABD Ordusunda 1936 yýlýndan itibaren kullanýlmaya baþlandýðýný hatýrlatalým.

Aradan yýllar geçti, uzun süre hatýrlayan ve hatýrlatan olmadý Çanakkale Savaþlarýný. Derken 12 Eylül’ün getirdiði “huzur ve güven ortamý”ndan sonra PKK Terörü baþladý. Önce salaðýn biri “Türk-Kürt Kardeþtir, Ayrým Yapan Kalleþtir(!)” sloganýný ortaya attý. O zamanlar Kürtlerin “Dað Türkleri(!)” olduðu iddia edilirdi. Sonra baþka bir zavallý o uydurma mezar taþlarýný diktirdi. Hani üzerinde “Þýrnak’tan Þeyhmuz Balta” veya “Diyarbakýr’dan Abuzer Kadayýf” yazan uydurma mezar taþlarýný... Halbuki Genelkurmay Baþkanlýðýnýn yayýnladýðý Balkan, 1. Dünya ve Kurtuluþ Savaþýnda verdiðimiz þehitleri gösteren kitapta kimlerin bu vatan için þehit düþtüðü açýkça görülmekteydi.

Hesapça daðdaki Kürt eþkýyayý kafaya alýp düze indireceklerdi. Eþkýya yaklaþýk 5000 askeri, polisi ve kamu görevlisini þehit ederek cevap verdi bu safça giriþime...

Sonra “Dinler Arasý Diyalog” diye Papazý ile Hahamý ile kolkola gezen hacý baba tayfasý el attý Çanakkale iþine. Sakallý amcalarý, çarþaflý bacýlarý otobüslere doldurup turlar düzenlediler. Hatta Almanya’dan bile getirdikleri bu saf yurttaþlara, “Çanakkale Savaþýný askerler deðil, evliyalar ile enbiyalar kazandý(!)” diye masal anlatmaya kalktýlar.

Bunun üzerine laikliðin yýlmaz bekçileri ayaklandý. Bizi 1. Dünya Savaþýna gereksiz yere sokup Çanakkale ve diðer cephelerde milyonlarca vatan evladýný kýrdýran Ýttihatçýlarýn devamý olan partide yuvalanmýþ herifler de el attýlar Çanakkale Ticaretine.

Ýþin ilginç yaný Çanakkale Savaþýný sahiplenen bu heriflerin çoðunun dedeleri, 1915’de Türk Ordusunda deðil, Yunan Ordusunun “amele taburunda” askerlik yapýyordu. Neyse bu konuyu fazla deþip herifleri baþýmýza sýçratmayalým....

Daha sonra rezillik son aþamasýna vardý. Türk Ordusunda geri hizmette görevliyken tifüsten ölmüþ, iki Rum, bir Ermeni ve bir de Yahudi asker bulup azýnlýklarý da ortak etmeye kalktýlar Çanakkale Zaferine.

Oysa “18 Mart Çanakkale Zaferi” öncelikle küçük rütbeli Türk ve Alman subaylarýnýn eseridir. Savaþýn sonraki aþamasý ise 1. Dünya Savaþýnda “Batý Cephesinde” sýkça görülen gereksiz insan kýyýmýndan baþka bir þey deðildir...

Tabii bu benim fikrim.... Çanakkale Savaþýnda babamýn üç amcasý ve dayýsý þehit düþtüðü için bu kadar ukalalýk etmeye hakkým olsun artýk.

Ama siz Çanakkale Tacirleri, þehitleri rahat býrakýnýz!