Kesekaðýdýna sarýlý olan Kola þiþesini elimde görenler, hýrpani kýyafetlerime (ve bir kez daha þiþeme) baktýktan sonra, hükümlerini vermekte gecikmezler:
-Pis serseri!

Polise þikayet edenler, bir yerde fazlaca kaldýðýmda beni linç etmek üzere toplanýp gelenler, bir anlýk dalgýnlýðýmdan faydalanarak elimdeki þiþeye iþemeye kalkýþan veletler... Ah, hiçbiri anýmsamaz geçmiþi! Kolaya küfretmek basittir, bir tür toplumsal günah çýkarma gibi yaparlar bunu: Cidden karþý olarak deðil, ruhlarýný rahatlatmayý umarak yaparlar.

Yasaklanana dek sigara için de aynýsýný yaptýlar. Ve yasaklamayý baþardýktan sonra da bu huylarýndan vazgeçmediler. Dünyayý kasýp kavuran açlýk ve yoksulluk, dinmek bilmeyen savaþlar, çocuk ölümleri, mobil telefonlarla gelen kanser, gezegeni kapsayan kuraklýk ve benzeri konularda sustular, sustular; ve rahatsýzlýk son raddeye geldiðinde bunun acýsýný çýkaracak mecralar aradýlar. Önce yardým dernekleri kurdular. Sonra dernek binalarýnda pinekleyip kumar oynamanýn geçici bir rahatlýk verdiðini fark ederek amaçlarýný unuttular.

Elbette bu geçici durum çok kýsa sürdü.
Sonra saðlýk adýna çalýþmaya baþladýlar. Ozon tabakasý delinirken onlar omega6 içeren margarinlere koþtular. Nasýl da coþkulu bir koþuydu bu!

Temiz su bulunamadýðý için her üç saniyede bir çocuk yaþamýný yitirirken onlar gözlerini sigara içenlere diktiler. Sigara düþmanlýðý kolay ve zahmetsizdi. Zaten herkes sigaranýn zararýný bildiði için kimse çýkýp da, "Size ne bundan? Daha önemli sýkýntýlarýmýz var!" deme duyarsýzlýðýný gösteremiyordu.

Sonra terör geldi.

Yeni Roma Ýmparatoru egemenliðini ilan ettiðinde bu sayýn dostlar televizyonlarýný ve bilgisayarlarýný ve radyolarýný kapattýlar. Gazete abonelikleri hiç olmadýðý kadar azaldý. Artýk süreli yayýnlar basýlmýyordu. Nadiren basýlanlar da savaþ ortamýnda yatýrýmýmýzý nereye yönlendirmemiz gerektiðini anlatan ekonomi dergileriydi. (Ne zaman bu dergilerden birini görsem aklýma o eski deyiþ gelirdi: Kelin merhemi olsa kendi baþýna sürermiþ.)

Ýþte tam da o yýllarda Kola yasaklandý. Ýnsanlar ayný þirketin ürettiði gazozlarý hala kapýþýyorlar ama Kola'nýn adýný anmaya tahammül bile gösteremiyorlar. Bir çok dernek türedi. Köpük Avcýlarý ve Gastritle Savaþ Derneði þu an aklýma gelenler...

Bu dernekleri kimler kurdurdu, gerçek amaçlarý neydi bilemiyorum; ama görünürdeki amaçlarýn sahte olduðunu düþünmek için yeterince sebebim vardý. Lüks dernek binalarý, diðer sosyal tesisler, banka hesaplarý, pahalý reklam kampanyalarý, falan filan...

Bunlardan bahsetmekten sýkýlmýþtým. Kaçtým. Ama kopamadým. Hala bu pis kentte sürünüyorum. Ýþten atýlalý yýllar oldu. Dilenerek bir somun ekmek parasý bulduðumda mutlu oluyorum. Ýnsanlara þiirler okuyorum ve Kola paramý çýkarýyorum. Kaçak Kola bulmak gittikçe zorlaþýyor; ama bunun ticaretini yapan saygýn iþ adamlarýmýz yaþamaya devam ettikleri sürece bir þekilde içeceðimi bulacaðým. Ýlk yudumu aldýðýmda aðzýmdan baþlayan uyuþmanýn tadýný çýkaracak ve ekþiyen midem sayesinde tatlý rüyalar alemine sýzacaðým.

Ýþte böyle.

Mutlu sayýlýrým, anlattýðým tuhaf tepkileri saymazsak.

Gerçekten tuhaf, çünkü düne kadar bu insanlar da ayýla bayýla Kola içiyorlardý.

Sonra, nasýl oldu bilmiyorum ama, -sanýrým Asitli Fýrtýna kitabý çýktýktan sonraydý- birden herkes bu güzelim içeceðe düþman kesildi. Dün "Ya Ýç Ya Terket!" sloganlarýný atanlar bugün Kola düþmanlýðýnda ön saflarý kimseye kaptýrmaz oldular. Daha da tuhafý ayný sloganý hala kullanmalarý. Bugün bu sloganý Ayran için kullanýyorlar elbette ve dünü unutmuþ gözüküyorlar. Ve kendilerinden olmayan herkesi kötülemek için ortak bir tabirleri var artýk: Kolacý.

Hala "Soðuk Ýçiniz" ya da "Hayatýn Tadý" tiþörtleriyle dolaþýyorlar ve -aynaya bakmaya tenezzül bile etmeden- tartýþtýklarý insanlara "Kolacý!" diye baðýrýyorlar.

Umurumda bile deðil, ne derlerse desinler!

Tüm bu curcunanýn orta yerinde, ben, kesekaðýdýna sarýlý þiþemden bir yudum daha alabiliyorsam ne mutlu bana.

Gerisi hikaye...