Adam yolun kenarýnda durdu, etrafýný seyretti uzun uzun
Onu gitmek istediði þehre götürebilecek hýzlý, konforlu bir araba arýyordu.Bütün arabalar onundu, istediðinin kapýsýný açýp içine yerleþip, kontaðý çevirip gazlayabilirdi.
Kapýlarý kilitli olanlarda vardý tabi ama adam zaten onlarý görmüyordu, dolayýsýyla bütün arabalarýn kapýlarý kendisine açýktý.

Gitmek istediði þehre nasýl gidebileceðini bilmiyordu, hemen gidebileceði kadar yakýn mýydý, zorlu ve uzun bir yolculuk onu mu bekliyordu bilmiyordu.Sadece oranýn nasýl bir þehir olduðunu biliyordu ve þehre ulaþan yola, uzun ve zorlu bir yolculuðu daha çok yakýþtýrýyordu içinden.

Týpký kendisine çileler çekip sonra aydýnlýða ulaþmayý yakýþtýrdýðý gibi.Yaþadýðý kaleden ayrýlalý çok olmamýþtý, aslýnda bir çok þey yüzünden hala kalede olduðu bile söylenebilir.

Birtanesini gözüne kestirdi, özellikle seçtiðini düþünüyordu ama aslýnda sadece onu hayallerindeki þehre götürebilecek arabanýn o olabileceðini hissetmiþti.Arabanýn öyle kendi halinde durduðunu ve onunla bu çileli yolculuða çýkmayý beklediðini düþünüyordu.Öyle ya bu yolculuða kendi baþýna çýkamazdý, bir yol arkadaþýna, kendisini taþýyacak bir yoldaþa, içinde güvende hissedeceði ve hayalindeki þehirde birlikte olabileceði kendinden baþka kendi kadar güvenebileceði bir dayanaða ihtiyacý vardý.

Araba kýrmýzýydý ve aslýnda sadece kýrmýzý olmasý bile davet edildiðini düþünmesi için yeterliydi.Ayný zamanda eðer kýrmýzýysa tutkuludurda diyordu, tutkuluysa güçlüdür, güçlüyse sarsýlmaz, sarsýlmazsa beni taþýr ne olursa olsun ve birlikte gidebiliriz oraya.

Gerçekten ne kadar çok istiyordu orada olmayý.
Þehir var olduðu için kaleler vardý, yollar vardý bitmezcesine ve arabalarda varoluyordu böylece.

Ýçindeydi, rahattý...
Önce uzun uzun anlattý, yol boyunca karþýlarýna çýkabilecek her þeyi anlattý aklýna geldikçe, sýraya koymadan.Þehri de anlatýyordu, oradayken nasýl da iyi hissedeceðini, hayatýný orada yaþamanýn nasýl da güçlü ve anlamlý olacaðýný uzun uzun anlatýyordu býkmadan...
Ne güzeldi anlatmak, cümleleri ilk kez kuruluyormuþcasýna taze ve heyecanlýydý.

Yolculuða çýkabilecek kadar güçlendiðini hissedene kadar kuruldu durdu cümleler.Avuçlarýnýn içerisinde titrediðini hissediyordu sýkýca kavradýðý direksiyonun, korkma bebeðim dedi gaza basarken korkma...

Bakýþlarý yolun bittiði noktaya sabitlenmiþ, hiç telaþlanmadan tadýný çýkarýyordu henüz baþlayan yolculuðun.Neyin içinden geçiyorlardý, neler oluyordu etraflarýnda hiç bilmiyordu.Yaðmur mu yaðýyordu, güneþ mi vardý umurunda deðildi.
Sadece biz varýz diyordu.
Sadece biz, yolculuðumuz ve þehir var.
Engeller yoktu artýk.

Her ayrýntýsýný seyrediyordu arabanýn gözünü yoldan alabildiðince, ne kadar da güzeldi.Yumuþak kývrýmlarýyla sýcacýk sarýyordu onu, aynalarýnda gördüðü yüz tam da kendisiydi hiç olmadýðý gibi...

Hadi biraz þarký söyle bana dedi;

Güzel günler göreceklerdi,
Güneþli günler
Motorlarý maviliklere sürüyorlardý...

Maviliklere sürdüler ya günlerce ve gecelerce
Günler ve geceler geçtikçe daha da maviydi dünya.


Derken bir anlýðýna gözü ön panelin üzerindeki belli belirsiz çiziðe takýldý,
Sorsa mýydý acaba çiziðin hikayesini, içinden bir his sorma diyordu
Sorma, sorarsan her þey bitecek
Sorsa mýydý, biter miydi gerçekten her þey
Sorsa anlatýr mýydý hikayesini
Anlatsa duyabilecek miydi bilmiyordu.

Birdenbire nasýlda deðiþivermiþti dünyanýn rengi, masmavi deðil miydi az önce...
Düþünmekten alýkoyamýyordu kendini, demek ki diyordu daha önce de birileri varmýþ onun için
Beni aldýðý gibi içine bir baþkasýný da almýþ, sadece bana açmamýþ mýydý kapýlarýný sonuna kadar
Giderek daha sert basýyordu gaza, giderek daha da sertleþiyordu cümleler
Bir baþkasý olduysa baþkalarý da olmuþtur diyordu, bir çoklarý hem de...
Nasýl izin verdin herhangi birinin öylesine seni kullanmasýna, bana nasýl bunu yaparsýn, hayallerimi nasýl yýkarsýn benim?
Beni kandýrabileceðini mi sandýn? Her þeyimle tutundum sana, kalemi yýktým sana koþtum.Anlamayacaðýmý mý sandýn? diye baðýrmaya baþladý.
Cevabý var mýydý sorularýnýn?
Bahaneler duymaya hiç tahammülü yoktu.

Tüm gücüyle frene bastý, yolun aþaðýsýna savruldular gürütüyle
Arabanýn camlarý kýrýlmýþtý yuvarlanýrken, kýrýlan camlar adamýn kolunu yaralamýþtý, kanýyordu...

Bir süre kýpýrdamadan hareketsiz kaldýlar, adamýn caný çok yanýyordu.Öyle çok inanmýþtým ki þehre birlikte gidebileceðimize, öyle güvenmiþtim ki! Allahým al canýmý, al...

Adam yavaþça doðruldu, ne kadar zaman geçtiðini bilmiyordu.Yola doðru yürümeye çalýþtý.Yürüdü, yürüdü, yol yoktu...Arabadan oldukça uzaklaþmýþ olmalýydý.Nasýl da mutsuzdu, kolundaki yaraya baktý.Arabayý düþündü, o ne durumdaydý acaba?

Çok kötü durumda olmalý, ben de çok kötüyüm.Her þey çok güzel olabilirdi oysa, ne güzel baþlamýþtý yolculuk...Ýçinde bir þeylerin sýzladýðýný hissediyordu.Bir yaný koþarak arabaya gitmek ve yolculuða devam etmek bir yanýysa her þeyi býrakýp kalesine geri gitmek istiyordu.

Yeniden gidebilir miydi peki kaleye, þehre böylesine yaklaþtýðýný hissederken tutabilir miydi kendini surlarýn arkasýnda?

Adýmlarý kararsýz dolanýp durdu.Yeniden denemesi gerektiðine karar verdi sonunda ve koþar adým arabaya doðru gitti.Araba öylece duruyordu kendi kýrýklarýnýn ortasýnda, adam tüm gücüyle doðrultmaya çalýþtýysa da baþaramadý önce, kapýlar da sýkýþmýþtý.Hadi diyordu, hadi bir kez daha...Korkma bebeðim korkma hadi gidelim.Hep yanýnda olacaðým, bir daha býrakmam seni, býrakamam ki zaten derken açýldý arabanýn kapýsý...Öyle çok hasar görmüþtü ki davetkar bile görünemiyodu

Ýþte yeniden içindeydi
yaralar içindeydiler
yolculuk devam ediyordu yeniden

Ara sýra gülümsüyordu adam, etrafýna bakmaya baþlamýþtý kaçamak bakýþlarla
Þelalenin içinde bir aðaç gördü
Yeterince güçlü olursak üzerimizden þelale bile geçse yaþarýz sýmsýký tutunup azýcýk topraða dedi içinden, çocuklar uçurtma uçuruyordu.

Ara sýra aðlýyordu yine de, neden bu kadar güçlü olmak zorundayýz
Neden bu kadar zor diye diye aðlýyordu
Küçücük þeylere takýlýyordu bakýþlarý bazen, aralýk kalan torpidonun içindeki kaðýt parçasýna mesela
Hemen kimin el yazýsý bu diyordu, ne zaman yazýldý acaba?
Gözyaþlarý hýzla artarken gücü azalýyordu.
Yol uzuyordu.

Bu kadar çok savaþa deðer mi diye düþünmekten kendini alamýyordu, doðru olsaydý bu kadar zor olur muydu?
Demek ki gidilecek yol yok bana, þehir yok iþte.
Bu kadar zorluk belki de iþaret ve ben ýsrarla görmezden geliyorum iþaretleri
Yanlýþ yolda olduðumu anlamam için daha ne olmasýný bekliyorum, ölmeyi mi?

Yavaþça yolun kenarýnda durdu, arabaya zarar vermek istemiyordu bir kez daha.

Çok güzel bir arabasýn aslýnda dedi, ama ben artýk seninle devam edemeyeceðim yolculuða
Gerçekten çok çabaladým ama þu an bakýyorum da þehir falan yok bu yolculuðun sonunda.Birbirimize daha fazla zarar vermeyelim.Bundan sonra ne yapacaðýmý, nereye gideceðimi bilmiyorum.Ama doðru yolda olmaya çalýþacaðým sonuna kadar.Yalnýz olacaðýmý da biliyorum ama bu benim seçimim.Yalnýz baþýna ölecek olsam da benim için ne kale var bundan sonra ne de þehir.

Çok mu zaman geçti bu sözlerin ardýndan, arada sýrada düþündü mü arabayý bilinmez.
Hiç özledi mi önemi yok.
Araba var mýydý gerçekten? ve yoldaþ olur muydu bir arabadan? önemi yok.
Hisseder mi arabalar? önemi yok.