Postacı da şaşırır kapıyı gün gelir
Binbir hevesle tutarım zarfı ucundan
Bir postacıya bir mektuba bakarım
Ne gönderen sen ne de alıcı ben
Sen ve ben yoktur bu mektupta
Anlarım ki şaşırmış kapıyı postacı
Tek kelime etmeden geri uzatırım
Başını kaldırıp yüzüme bir bakar
Ona da bulaşır yüzümdeki solgunluk
Oysa nasıl beklemişim,nasıl sevmişim
Anlar bir bakışta kan oturmuş gözlerimden
"Kolay gelsin" der girerim içeri
Bir kez daha akar içimden bir şey
Trafiğe takılmış gibi durup bekler dünya
O beklemede aldığım derinden bir nefes
Geri dönüşlerde sataşır hıçkırıklara
Ve bir savaş patlar peşine bir ses
O ses kesik kesik ulaşır boğazıma
Ama yine de yılmam hevesle beklerim
Elimde bir mendil,gözlerimde yaşlar
Her ne kadar yıpratsam da yüreğimi
Kendime gem vurmuşluğuma bakma yar
Ben ölsem de sevdam adını hep yaşatır
Sen yeter ki bir ses ver,bir görün
İşte o zaman anlarsın yüzüne hasretliğimi
Çünkü ben koşarken atlar utanır...
