Gülom...!
Biz yüz elli beþ can ciðer arkadaþtýk
Tam yüz elli beþ can
Yüz elli beþ yürek
Topladýk memleketimizdeki
Umut kýrýntýlarýný
Yüreðimizdeki sevgiyi
Gözlerimizdeki merhameti
Aldýk birer birer yanýmýza
Soðuk, kar, buz demedik
Geriye taze aþklarýmýzý
Kundakta bebelerimizi býrakýp
Umut olduk Diyarbakýr'a
Kardeþlik olduk Cizre'ye, Tunceli'ye
Barýþ olduk Kars'a, Ardahan'a
Palandöken'e, Allahuekber'e
Anadolu'nun yaylalarýna
Tane tane serpildik

Serpildikya serpilmesine
Gün oldu giydik çizmeleri ayaðýmýza
Altý ay, bir güz yürüdük
Nar çiçeði þafaklarda
Aç kurtlar saldýrdý üzerimize
Býyýklarýmýz buz tuttu
Ayaklarýmýz kangren oldu soðuktan
Kan kustu da ciðerlerimiz ayazdan
Yüreðimize sardýk umudu
Biz üþüdük de Gülom
Umudu hiç üþütmedik

Gün oldu, dört duvar arasýna sýkýþtýk
Sevgisiz aþksýz
Günlerce beþ parasýz kaldýk
Aylarca bir sýcak çorba
Görmedi boðazýmýz
Umuda sarýldýk, yaðmur sularý içtik
Kurtlu, kutcuklu kuyulardan
Yýlanlar sardý lojmanlarýmýzý
Yedi boðum akrepler soktu
Kalem tutan parmaklarýmýzý
Sevgiyi öyle zulalarda sakladýk ki
Zehirleyemediler yüreðimizdeki sevgiyi

Gülom...!
Gün oldu korkunun körpe yürekleri
Esir aldýðý gecelerde
Uzak dað köylerine
Mum ýþýðýyla
Gaz lambasýyla girdik
Ýnsanlýk ateþini, bilim aþkýný
Umutsuz yüreklerde tutuþturduk
Asýrlýk kan davalarýný
Mezhep kavgalarýný
Matematik problemleri gibi
Birer birer bitirdik

Gün oldu lokman hekim olduk
Ölüm döþeðindeki hastalara
Dinmez acýlarýný sardýk
Boynu bükük yetim çocuklara
Ana olduk, baba olduk
Sevgi daðýttýk, umut daðýttýk
Solgun yanaklarýna
En güzel buselerimizi kondurduk
Göz yaþlarýný kimseler görmesin diye
Yüreðimize akýttýk
Biz kana kana aðladýk da
Umudu hiç aðlatmadýk

Gülom…!
Gün oldu ezan sesleriyle
Uyanan yaralý þafaklarda
Çýðlýk çýðlýða andýmýzý okuttuk
Yoklama yaptýk
Aldýk beyaz tebeþiri elimize
Geçtik kara tahta baþýna
Sevginin resmini çizdik
Çaresizliði, yoksulluðu yeþile
Umudu gökyüzüne, denize boyadýk
Barýþý ve kardeþliði altýn harflerle
Kara tahtaya, beyaz sözcüklerle
Nakýþ nakýþ iþledik
Biz hedef olduk da
Hedef yapmadýk barýþý ve kardeþliði
Kahpe silahlarýn kurþunlarýna

Gülom…! gün oldu
Aldýk kara kalemleri elimize
Kalem tutmasýný, yazý yazmasýný öðrettik
Açtýk defter sayfalarýný
Yaprak yaprak
Umudu soldurmayacaðýz…!
Barýþý kurþunlatmayacaðýz…! diye
Satýr satýr yazdýrdýk
Çevirdik kitap sayfalarýný
Sýralarýn üzerine koyduk
Savaþýn ve ihanetin acýlarýný
Ýyi bilsinler diye
Sözcük sözcük ezberlettik
Kimseye karalatmadýk
Barýþýn ve kardeþliðin adýný
Biz bulaþtýk da
Savaþa bulaþtýrmadýk çocuklarýmýzý

Gülom…! gün oldu
Mayýnlar döþendi yolumuza
Pusular kuruldu
Delikanlý çaðýnda umudumuza
Kurþun yaðdý
Ateþ yaðdý üzerimizden
Dar aðacýna çekildi
Gülden, çiçekten genç bedenlerimiz
Yetmiþ yedi yerinden
Bir adým geri atmadýk…bir adým
Doðru bildiðimiz yoldan
Yürüdük de savunmasýz yürüdük
Umuda giden yolda

Gülom…! gün oldu
Silahlardan korkmasýn diye
Geceleri gökyüzü
Yaylým ateþlerden çýkmýþ
Yaralý bir yemen türküsü çýðýrdýk
Al bayraðý dalgalandýrdýk
Kara bulutlarýn arasýnda
Al kýzýl kanýmýz göndere bulaþtý
Yüreðimiz vurulup düþtü
Kanadý kýrýk bir kuþ gibi
Ak pembe çiçeklere
Çiçekler kana bulandý da
Umudu kana bulamadýk

Gülom…! gün oldu
Kalleþlik dost kýlýðýna girdi de
Ýlaç için vurdu kapýmýza
Bilemedik kalleþliði, puþtluðu
Açtýk ardýna kadar kapýmýzý
Beynimize, yüreðimize kurþun sýkýldý
Aðýtlar yakýldý
Gül dalýnda bedenlerimize
Al bayraklara sarýldýk
Kimselere küsmedik
Kimseleri düþman bellemedik
Kardeþliðimiz yaþasýn diye
Aðlattýk anamýzý, bacýmýzý
Umudu hiç aðlatmadýk

Eðitim Þehitleri Anýsýna
28-09-1996
Gebze