Yine gel olur mu? Bir daha gidecek olsan bile gel… Ýster hatýrla, istersen adýmý sor yine…
Belki bir gece misafirim olursun, uzun uzun sohbet ederiz. Anlatýrsýn ne var yok, yeni tatlar keþfettiysen yediðini içtiðini de dinlerim üstelik… Kim bilir nerelere gittin, neler gördün bunca zaman. Ne çok þey birikmiþtir bilmediðim, kaç kiþiyi býrakmýþsýndýr peþinden hayran hayran… Hayatýn zorluklarýndan bahsedersin yine, sýkýlmam dertlerinden, seni dinlemeyi öyle özledim ki…
Benden sonra dinlediðin þarkýlarý söylersin belki ya da keþfettiðin eski þarkýlardan mýrýldanýrsýn. Ben bol þekerli bir Türk kahvesi yaparým sesinde köpüklenen. Mutfak camýndan gelip geçenleri seyrederken, telvemizde geçmiþe rastlarýz bakarsýn. Alýnmam gülüp geçersen…
Ülkenin halini tartýþýrýz istersen, ölen deðerlerden dert yanarýz beraber… Gözlemlerini anlatýrsýn, yeni pencereler açarsýn ufkuma, belki kýzarsýn ayný fikirde olmayýnca; ama kabul ederim seninkini de, sana yenik düþmeyi bile özlemiþken, hangi partinin yenilgisi dokunur ki kanýma…
Beni sormazsan anlarým, yine bildiðin gibi olduðumu farz edebilirsin. Zira ne odamýn matemi eksik kalýyor gecelerde, ne de akortsuz piyanomun yalnýzlýk senfonisi… Bir sen eklendin iþte özlediklerime, onu da susar söylemem…
Uyuman için saçlarýný okþarým yine, sonra kalkar giderim usulca. Evin heyecanýna ortak olurum, olur ya þaþýrýp da dile gelen bir duvarla konuþuruz senden. Sen bir daha geldikten sonra mümkündür aðlamasý aynanýn bile… Hiç deðiþmemiþ der uyurum sonra senden kalmýþ bir yastýðýn artýk sen kokmayan kýlýfýnda…
Yine gel olur mu? Hiç deðiþmemiþ ol… Biraz kokunu býrak, biraz neþenden bulaþtýr yokluðuna… Tek gecelik misafiri ol evinin, sabahýna çekip gitsen de, belkiler býrak ardýnda, yine gelecek olmanýn ihtimali yeter bu dört duvara…