Efendimiz (sav) birgün mekke'ye doðru yürüyerek yaklaþmakta olduðu bir esnada bir kadýnýn saçýný baþýný yolarak aðladýðýný gördü ve kadýna yaklaþarak halini ve hatrýný sordu.

Kadýn efendimizi (sav) tanýmadý ve oðlunun öldüðünü, bu acýya dayanamadýðýný tepkisinin bundan kaynaklandýðýný, kendisini kimsenin anlayamayacaðýný söyleyip, onun da çekip gitmesini, kendisini acýsýyla baþbaþa býrakmasýný söyledi.

Efendimiz de yoluna devam etti, kadýný efendimizi takip edenler uyardýlar sen Resululllah'a nasýl böyle söylersin dediler.

Kadýn hatasýný anladý ve Resulullah'ýn huzuruna geldi ve kendisini affetmesini diledi.

Efendimiz (sav) kadýna ölüm karþýsýnda sabretmesi gerektiðini tekrar hatýrlattý.

Kadýn sabredeceðini ifade etti, Ancak, efendimiz sabrýn felaketin baþa geldiði anda gösterilen metanet olduðunu, acýya alýþtýktan sonra gösterilen sabrýn gerçek sabýr olmadýðýný ifade etti.

Sevgili dostlarým, bu misal de bize gösteriyor ki, Ýnsan hayatý idrak etmeli ve imanýn þartlarýndan olan kader ve kaza'ya imaný, hayrýn ve þerrin yüce Allah'ýn bir taktir-i ilahisi olduðuna iman meselesini içselleþtirmemiz gerekiyor.

Bunu baþýmýza gelen iyi iþler ve felaketler karþýsýndaki tutumumuz belirliyor, Allah korusun o anda metanetini kaybeden insan Allah indinde aþaðýlarýn aþaðýsýna düþebilir.

Nitekim, Efendimiz ashaba ölüm karþýsýnda hakký ve sabrý tavsiye etmiþtir. Efendimizin iki oðlu da iki yaþýna gelmeden vefat etmiþ, efendimiz çocuklarýný defnederken gözleri buðulanmýþ, sahabe bu durum karþýsýnda ona kendilerine yaptýðý tavsiyeleri hatýrlatmýþlar,

Efendimiz sahabesine , ''evet ölüm karþýsýnda kalp hüzünlenir, göz yaþarýr, ancak benim dilimden bir tek isyan kelimesi duyamazsýnýz,'' mealinde cevap vermiþtir.

Tasavvufta bir söz vardýr ''Ne kadar seversen sev, nasýlsa birgün terkedeceksin'' . Dolayýsýyla insan sever, sevdiklerinden ayrýlmak da insaný hüzünlendirir. Ancak, buraya kadardýr, hüzünden ötesi Allah'ý azimizüþan'ýn koyduðu kurala isyana girer.

Biz'e düþen deðiþtirmeye muktedir olduðumuz þeyleri deðiþtirmek için çabalamak, gücümüzü aþan için de Rabbimiz'den hayýrlý olaný (biz bilemeyiz rabbimizin uhdesindedir hayýrlý olan) istemektir.