Benim işim bu
yayan yapıldak karda yürür
saçları ebru kokan bir yar düşünürüm
gün olur umarsızca çekerim banklarda kışı
gün olur narda üşürüm,
asidi bir vida olur da işler ciğerlerime
kızıl derili bir adamın
ödeyemediği bir borç
yüzündeki bir kıvrım
cebindeki yalnızlık mesela...
bir trajedinin en hazin sahnesinde yahut
bakmışsın gülmedeyim
kahkahalarla...
bakmışsın cesedim bulunmuş
karun kadar zengindi yahu ünlemlerine meal
üçüncü sınıf bir otelin
tavan arasında,
bir çörek aşırıp birinden bir çöplüğün
sevindiğim de olur benim
attığım da
dünyayı çöp diye
çöp kutusuna,
ya da mesela
boynumda urgan
ayağımın altında-n kayarken- dünya
tutar ıslık çalarım
havanın güzelliğine dair,
ya da mesela
ikiye bölümleyip daima zamanı
senden evvel, senden ahir
nokta olurum küçücük
ikisi arasında
yaşarcasına...
ya da mesela
tutar şiir yazarım
pisipisine
o ki insanım...