Nedendir uykunun sabahlığı
Serilince güneş gölgeli sokaklarıma
Gözleri kamaştıran o donuk çıplaklıkla süzülür
‘Orda olsaydım’ demekten daha bir çarpık
Tüm günlerin içine
Üç adımlık kapılarımda tükenebilir
Köprü üstü yürüyüşlerim
Vazgeçiğ sayfayı çevirmeyi,
Telefon numaralarını silmeyi keza;
Oturup karşısına onu seyretmeyi.
Demektense
Bitirmeye yüz tutmuş tüm eskileri
Yeniden kullanmaya başlayan biri gibi
Olmalı, olmaya alıştıkça
Her yenilgi öncesi gerginliği kadar otobüslere binip
Düşünmeli.
Bu yüzden mi rüyalarımı izleyen biri var?!
Sürekli yanımda hissedip
Sürekli buradaymış gibi bakıp
Yanılıp anımsadığım.
Oysa, her şeyin açık bir kitap gibi olduğu zamanlarda hiç değiliz.
Olamayacak kadar biliyorken; hiçliğin gözlerimizdeki katlı gözyaşı parklarını
Sığdırmaya çalışmak da işe yaramıyor ifadelerimizdeki derinlikte.
Ve hep aynı kısır döngünde bitirmeye çalışmak günü, ‘onu’
Kurtarmak adına yaptığımız söylemlerin birer ayna arkası olma yolunda ilerliyor.
Nedense karamsarlığın da iyi olduğu söylenir:
Sonuca yaklaşmadan yapılacak tüm u dönüşleri için zaman yaratır, nedense
Yağışlı ve soğuk havaların tüm isteği tatlı tatlı esen bir rüzgar olmayacağı gibi
Her okuyan da bu şiirden bir şey anlamayacaktır belki.
Ayrıcalıklı geçmiş zaman bilgilerine ulaşmak için bir sonraki satıra geçiniz:
(burası bir sonraki satır)
O koca boşluğun içindeki dolu kısımların altını çizerek devam edebilmelisiniz.
Edemiyorsanız;
Bu şiire devam etmeniz olası... Böylece erken uyanmakla ilgili, ya da
Hayatın nasıllığıyla ilgili nasihatleri hala dinlediğinizi düşündürmeyecek bizlere,
Ve tüm hobisiz insanların kaç tür fobileri olabileceği hakkında da bir fikir sahibi olmayacağız.
Öyleyse,
Boş sayfaların üstündeki bir takım sembolleri kullanarak
Varlığımızı kaybettirmeye çalışmak boş bir eylemdir ve
Bu kanıya nereden vardığımı sormazsanız, mutlu olabiliriz.
