Sabahın erken saatleri...
Güneş suya yansıyor, su maviye, mavi içime...
Uzaklardan bir şarkı çalkalanıyor. " Yanarım yanarım tutuşur yanarım, kavurur ateşim senide benide belalım. " İçimde bir mavi çırpınıyor... Ufka bakıyorum... Benim ulaşamayacağım uzaklıklarda anlamlı bir bütünlük içinde. İç geçiriyorum, içimin mavisi denizin mavisine bulaşıyor sonra gök maviyle buluşuyor. İçim mavi... Deniz mavi... Gök mavi... İşte o şarkı... devam ediyor. "Uçurum uçurum gözlerine baktığım sensin" ... Biranda maviden sıyrılıyorum maviye bakıyorum. Görmek ister gibi, dalgalanan suya karışıyorum. Suyun derinliklerinde mavinin koynunda uçurum uçurum oluyor içim. Dahası çatlayacakmış gibi kalbim. Agrısına dayanamayıp içimin yağmurlarını bırakıyorum denize. Damla damla düşerken mavileşiyor denizde. Sonra devam ediyor şarkı... "Öfke dolu şehirlerde buldugum sensin" ... Öfke benim içimde,şehirde... Kırgınlıklarımın, kızgınlıklarımın adı artık öfkede de dursa öfke dolu şehirlerde de olsa, buldugum sensin diyorum. Duruyorum... Su dalgalanıyor... Zaman duruyor...
Güneş suya yansıyor, su maviye, mavi içime...
