Yağmur mu, hüzün mü süzülüyor camlardan
Gece midir, keder mi boş odamı dolduran
Çırılçıplak bir acı el ediyor bir yerde
Bir dilsiz avaz avaz dem vuruyor sevdadan
Yağmur mu, hüzün mü süzülüyor camlardan
Kör oluyor gözlerim gecenin karanlığında
Zemheri bir soğukda terleniyorum
Çıldırasım, bağırasım, ağlayasım geliyor
Ellerimde karlı dağlar seni düşünüyorum
Kör oluyor gözlerim gecenin karanlığında
Sokakta tağmur sesi, ağlaması yalnızlığın
Bu gördüğüm kefen ne, ölecek miyim yarın
Kim bu kambur adam aynalarda ağlayan
Dünya ne kadar küçük, eşiğinde intiharın
Sokakta yağmur sesi, ağlaması yalnızlığın
Bu sızan nedir içinden karanlığın
Kan mıdır, gözyaşı mı, yağmur mu yoksa
Deliliğin kapılarını zorlayan da kim
Her yanım cam kırıkları her yanım tasa
Bu sızan nedir içinden karanlığın
Kim bu kambur adam aynalarda ağlayan
Koyup başını dizlerine asırlardır ağlayan
Yağmurda bir sabun, ateşte kar
Ve aşklarda en uzak bir harf olan
Kim bu kambur adam aynalarda ağlayan