Gözleri İstanbul yarim…
Adımlarında varlığımın ritimleri yok şimdi
Gücüm kudretim dudaklarının titrekliğinde kaldı
Üstüme düşüyor sensiz bu şehir
Üstüme düşüyor sonbahar gibi sensizlik
Üstüme
Süleymaniyenin mermerleri gibi hissiz
Üsküdar gibi hüzünlü
Bu şehir küskün
Bu şehir suskun
Bu şehir sensiz bana vurgun
Sabah rüzgarlarına karışır yokluğum
Yüreğim İstanbul şimdi
Yüreğim yağmurlu…
Yüreğim sağanak…
Ne zaman düşünmeye başlasam seni
İstanbul sen kokuyor biraz
İstanbul sen oluyor biraz
Her simada zülüflenir tüllenir içimde
Her Ezanda prangalarım çözülür
Boynum bükük
Gözlerim yaslı
Yüreğim iki büklüm
Sonbahar dokuntuları tenimde
Kalbimde acıyan bir yara
Kaldırımlarda suretim
İstanbulda kaldı gözlerin
İstanbulda sensiz yalnızlığım
İstanbulda sensizliğim
Anlıycan
İstanbul sen kokuyor biraz...
…
