KUYUDAN BAĞIRAN ADAM
Gözlerin geliyor aklıma ellerin yüzün sonra
Deli oluyorum gülümsüyorsun
Kendimi güç bela tutuyorum büyüklenmemek için
Bir şey var biliyorum bir şey var o yok işte
Bir çöl mü desem bir dağ başımı orda bir kuyu
Kimsesiz bir kuyu sersefil bir kuyu
İçine düşüyorum
Şehirde gölgemi çoğaltıyorlar boyuna beni azaltıyorlar
Seni düşünmekten mutlu oluyorum bazen bazen kırık bir aynaya dönüşüyorum
Tenimde bir ağırlık bir ağırlık nükleer silahlara benzeyen
Sen geliyorsun aklıma yüzün yok da davetin var sanki sırf
Senin ağırlığın ekleniyor tenime bir de
Sudaki sabuna ben mi özeniyorum o mu bana bilmem
Gece gibi mi desem saçların gibi mi bir kuyu
İçine düşüyorum
Ne kadar çaba sarfediyorlar şehrin elişi tanrıları bir bilsen
Nasıl da yırtınıyorlar ter döküyorlar bir bilsen
Seni et olarak iliştirebilmek için gözlerime
Bakışlarımı derinde bitirmek için orda başlatıp
Bir an bakıp iğreniyorum senden
Ağlıyorum sonra yalvarıyorum vallahi bu sen değilsin diye
Senin ellerin olacaktı yoo böyle değil anlamlı
Senin yüzün olacaktı kezzaplara dayanıklı böyle değil
Ya gözlerin nerde manalar devşiren ağlatan güldüren bunlar mı
Şehir gibi mi desem bir kuyu
İçine düşüyorum
İçim titrek ellerim titrek saçlarım titrek elbiselerim titrek
Elimi cebime atıyorum para çıkıyor elim çıkmıyor bir türlü
Varsın olsun diyor bir adam tükürüyorum suratına
Sürekli tabutlar üretip adına gökdelen diyor birileri
Seni boyuyorlar süslüyorlar incik boncuklar içindesin
Elimi atıyorum incik boncuk geliyor elim boyalı sen gelmiyorsun bir türlü
Bana vakit öldürmekten başka bir iş bırakmıyorlar bir de seni
Mezar gibi mi desem makina başında bir adamın yüreği gibi mi bir kuyu
İçine düşüyorum
/Üşümekten başka işim yok artık
Üşüyorum
Sürekli
Sürekli üşüyorum/