] ]
Uzaklık…
İki şehir arası… Kaç kilometre? Kaç saat? Kaç dakika?
Hasret…
Daha ne kadar yakabilir ki canımı?
Özlem…
Karanlıkta yanan mum ışığı…
Ve Ölüm…
Seni benden alan hoyrat toprak…
Bir adam tanıdım. Devrimci… Mücadeleyi seven. Engel tanımayan. Boyun eğmeyen. Asi… İnandıkları uğrunda canını ortaya koyarak, üç kurşunu bir kalbe sığdırabilmiş, yinede yıkılmamış bir çınar.
Bir adam tanıdım. Şair. Şiirler yazan… Hayatı şiir tadında yaşayıp, yaşatan.
Bir adam tanıdım. Adam yüreğine gizlediği çocuğu herkeslerden sakınan. O çocuk ki zeytin karası gözleriyle yıldızları söndürüp şimşekleri çaktıran. Ve oynayamadığı misketlerini avuçlarında saklayan.
Bir adam tanıdım. Bir lokma ekmeği onlarca insanla paylaşan. Duyarlı, çalışkan, dürüst, namuslu.
Bir adam tanıdım. Yüreği sevgi dolu bir baba, hayırlı bir evlat.
Bir adam tanıdım. Toprağın karasına, çimenin yeşiline göğün mavisine aşık… Yağmur da ıslanmayı, karda üşümeyi seven. Bir bardak çayın deminde bir sigaranın acı dumanıyla yaşama tutkun.
Bir adam tanıdım. Ihlamur kokan… Ihlamurlar açtığında yüreğime dokunan.
Bir adam tanıdım. Adam gibi adam…
Ve bir kadın var şimdi;
Gittiğin günden beri boğazında düğümlenen kelimeler, kalemine düşman.
Cümleleri seni anlatmak için hep bir parça yarım kalan.
Elinde hiç büyümeyecek çocuk kalbinin emaneti misketlerin var.
Yeşile bürünen ıhlamurların kokusu,
Sen gibi içine dolar.
Ölüm seni kendine yakıştırıp alınca,
Aşk biter?
Yaşananlar mazi mi olur sandın.
Sen! Gönül defterimin kapanmayacak en güzel sayfasısın.
Yüreğime yeniden hoş geldin sevgili.
Nilgün SARIGÜL
M.Ergün anısına sevgi ve saygılarımla.
