Bir nehir boyunca geçen zamanın
İmzası duruyor yanaklarımda
Ağını örmüş de hevâ ve heves,
İpliği dolaşmış parmaklarımda
Bir lâbirent gibi içiçe yollar
Yol işaretleri topraklarımda
Yanar sulardaki aynanın yüzü
Feryadı yükselir tırnaklarımda
Yol uzun, azık az, menzil ötede
Hiç takat kalmamış ayaklarımda
Umarken hem günün uzamasını
Ay ışığı doğmuş şakaklarımda.
Yağmurda beklerken yol ayrımında
Yıkıldı gökyüzü evin damında
İnci arayanlar tenha sularda
Ruhu kaybettiler başka kenarda
Deniz şahididir bitkin bir yüzün
Her kapıyı çalar yaşanmış hüzün
Kim gezer sevdanın ak sahilini
Kim çözer tutkunun çetrefilini
Sorulara nerde cevap bulunur
Ölüme ne zaman kardeş olunur
Açılır esrardan bir bir perdeler
Öteden bir davet bize de gel der.
Gidenler buradan erken gittiler
Şimdi hayalleri duruyor safta
Kanserli hastaya hüküm verilmiş
Herşey tamam, şimdi sıra itlafta
Karanlık bastırdı, yönler karıştı
Leylâ’ya giden yol hangi tarafta
Endam aldatıcı, özde bir şey yok
Herkesin ünvanı yazık ki lâfta
Hani zenginliğin billûr sarayı
İflasın hesabı eski bir rafta
Hiç bir şey yerinde durmuyor, heyhat
Anılar bekliyor bir fotoğrafta.
Tutunduğum dallar demirden midir?
Yosunla sarılan ham beden midir?
Ne oluyor gökte, ne çatırdıyor?
Bütün gölgeler o yana gidiyor
Nefesler tutuldu, gözün feri yok,
Bir atımlık barut, bir çekimlik ok
Zaman çevriliyor, vakit akıyor
Herkes bir hayale dönmüş bakıyor
Yıldızlar fezada bir salkım üzüm
Ve evde bekliyor sevgili ölüm
Ne yâr kalır burda, ne dost selâmı
Hayatın gelecek bir gün devamı.
26/3/2002 Zaandam
kerimece@hotmail.com
