Kısa mutluluklar arasında
Uzun acılar yaşanır, kalp kuytularında...
Güler, kahkahalar atarsın,
Gizlemek için yareni...
Arada bir söversin,
Günü birlik kahramansındır artık.
Laf arasında dünyanın anasını satarsın...
Kurtulayım derken vefasız yardan,
Her şey "o" olup çıkar karşına.
Kiminin saçları benzer ona,
Kimin gözleri...
Kim sahiplenir ki yeminlere sarılmış,
Tutulmamış, tutulamamış sözleri...
Son lodos'u da yedikten sonra
Çatıdan aşağı süzülen kiremit gibisin artık.
Geri dönüş imkânsız, yapacak bir şey yok.
Lodos'a mı kızarsın,
Yoksa seni çatının kenarına koyan ustaya mı?
Kızacak kimseyi bulamazsın,
Kendine kızmaktan bıkmışsın zaten.
Düşünce o hızla yere
Kendini alamazsın kırılmaktan.
Bilirsin ki bu son kırılış.
Zaten bıkmışsın kırılmaktan...
