İnsan hayatında nasıl bireysel olarak yaşadığı sıkıntılı zor zamanlar varsa; toplumların hayatında da sıkıntı veren, eza ve ceza çektiren zor zamanlar vardır
Bireyin yaşadığı sıkıntıların sebebi yine bireyseldir çoğunlukla Ya bizzat kendi sebep olduğu şartlar yüzünden, ya da efradı ailesinden kaynaklanan sebeplerden dolayı başı ağrır. Maddi veya manevi zorluklar yaşar
Toplumların maruz kaldığı zor zamanların müsebbibi ise; o toplumu yönetenlerdir.
Batı, özellikle Avrupa, ikinci dünya savaşından çıkardığı dersle, yönetenlerin eziyetini minimuma indirmeyi başarmış, yöneticilerin halkın hizmetkârı olduğunu, amir-i mutlak olmadıklarını adeta kanunlaştırmıştır. Mevki ve makam sahibi her yönetici, toplum tarafından günübirlik kontrol altında tutulduğunu bilmekte ve kişisel hırslarının esiri olmaktan da halkın bizzat murakabesi sonucu kurtulmaktadır. Çok az sayıda da olsa, müesses nizamın dışına çıkanlar, derhâl yargı karşısına çıkarılmaktadır
Şark toplumlarında ise devlet yönetimine de tesir etmiş feodalite sistemi henüz yıkılabilmiş değil. Türkiye gibi, Pakistan gibi ülkeler, son altmış yıldır Batı tipi demokrasiyi ve hukuku yerleştirmek için çok çaba sarf etmiş olsalar da henüz bunu başaramadıkları çok açık olarak görülmektedir
Özellikle model ülke diye pazarlanan Türkiyenin, son beş yıl içinde bir muhterisin hükmetme hırsına nasıl kurban edildiği bütün dünyanın dikkatini celp etmektedir
Uygar dünyadan gelen uyarılar bile düşmanca tutum olarak değerlendirilmekte ve ders çıkarmak yerine onlara hakaret etme yolu seçilmektedir
***
Yarı cahil bir mollanın kurduğu sözde bir dinî oluşumun, devleti içeriden ele geçirmek için özellikle yargıda ve güvenlik güçlerinde meydana getirdiği tahrifat, ülkenin son yıllarını heba etmiştir. Ve aynı zamanda kötü emellerini ansızın açığa vuran ve despotik bir sulta kurmak isteyen eski ortak muhterisin de bir noktada ekmeğine yağ sürmüştür
Böyle bir zor zamanı yaşamaktadır Türkiye ve Türk insanı
Yargı çürümüş, adalet duygusu zelil edilmiştir
Daha da beteri, toplum kutuplaştırılmış, eleştirel hak ortadan kaldırılmış, her eleştirel yaklaşım muhterisin düşmanı ilan edilmiştir.
Buradaki en tehlikeli husus ise; muhterise kutsiyet atfetmek, onu mukaddes bir varlıkmış gibi göstermek ve kendisinin de buna inandığını görmektir
***
Geri kalmış toplumların başına gelecek en kötü şey ise; cahil bir muhterisin kendisini kutsal bir varlıkmış gibi görerek herkesin kayıtsız şartsız biat etmesini istemesidir
Yakın tarihte hepimizin şahitlik ettiğimiz ve Irakı felâkete sürükleyen Saddam Hüseyinin entelektüel birikimi olan bir şahsiyet olduğunu iddia edecek adamın alnını karışlarım
Felsefeden, sosyolojiden, evrensel hukuktan, yüzyıllardır toplumları temelden etkileyen dinlerden ve mezheplerden, uzak ve yakın tarihten ve tasavvuftan zerrece nasiplenmemiş, tarihin süzgecinden süzülen çağı yakalayamamış bir insanın devlet yöneticisi olması ve tüm demokratik teamülleri hiçe sayması; o ülkeyi felâkete götüreceği anlamına gelir
Bu yeni bir şey değil. Şark toplumlarının yüzyıllardır kaderi olmuştur hep Belki de Şarkın nesilden nesle bulaşan epidemik hastalığıdır
İslâm dininin tesisinden kısa bir süre sonra, bizzat İslâm Peygamberinin torunun Kerbelâda hunharca şehit edildiğinden bugüne kadar aslında çok şey değişmiş değil
Beş asır öncesinde Fuzûlî Müşkil odur ki bir ola; Sahib-i hüküm, sahib-i dava diyerek o günkü adaletsizliğin resmini çekerken
Bir asırdan biraz fazla bir dönemi de Ziya Paşa şöyle anlatıyor: Kadı ola davacı ve muhzır dahi şahit / Ol mahkemenin hükmüne derler mi adalet
Zulüm, bir kişiye de, bin kişiye de yapılsa zulümdür. Bir kişinin de, bin kişinin de feryadı asumanda yankılanıyorsa, Cenab-ı Hakk, onu aynı derecede değerlendirir
İşte böyle bir dönemi yaşıyor ülkemiz
Her dönem gibi bu dönemin de beslemeleri vardır
Kaynak aktarmak için malı götüren aracıları vardır
Bütün dönemlere bedel emir kulu medya yaratılmıştır ve nicelik olarak rekor kıran tetikçileri vardır
Hangi sarayın soytarıları yok ki, bunların olmasın!
***
Bütün mesele, böyle zor zamanlarda dik durabilmektir
Lâkin dehrin çerhi dönmeye devam ediyor. Bu dönem de geçecektir.
Veyl onlara ki, bu dönemde ya susuyorlar ya da teslimiyet bayrağı çekip biat ediyorlar
Veyl o pişkinlere ki, ar ve hayâ damarları çatlamış
Bizler de bu devrin vakanüvisleriyiz bir anlamda Belki de tarihe âcizane not düşüyoruz vicdan sesimizle haykırarak
cahitkilic@haberx.com
